Merhaba nasılsınız?

Keyifli okumalar dilerim.

.

...

Annemle kahvaltımızı yaparken bir yandan hareketlerini izliyordum. Tavırlarını bunları yaparken kendimi çok kötü hissediyordum. Beni buna zorlayan da onlar değil miydi?

Onlar yüzünden yaşadığım şeyler. Yaptıkları şeyleri hak edecek ne yaptım. Hak ettiysem de etmediysem de sesimi sonuna kadar duyuracağım. Hiçbir kadın ve çocuk şiddeti hak etmez. Hastanelik olduğum günlerin hiçbirini unutmuycam. Belki şu an benim gibi sesini çıkartamayan kadınlar, çocuklar vardı bir yerlerde. Ben bir gün bu yerden kurtulacaktım. Yaşadığım her şeyi bu insanlara ödetecektim ve ben ne olursa olsun sesini çikartamayanların sesi olacağım. Belki zor olacak ama hiçbir zorluk aşılamayacak derecede değildir. Yeter ki biz yapmak isteyelim.

Koluma dokunan anneme irkilerek baktım.
"Deniz kaç kere seslendim niye duymuyorsun?"
"Dalmışım pardon."
"Bir daha olmasın."
Ne olmuştu bu kadına babamdan iyi davranıyor derken yanılmışım sanırım.

"Babanın sözünden çıkma onun istediği bölümde oku."
"Hayır istediğim bölümde okuyacağım."
"Deniz babanın dediği bölümde oku diyorum."
"İstediğim yerde okurum benim hayatımı siz yaşamayacaksınız."
"Laflara bak terbiyesiz sen iyice şımardın. Bu bulaşıkları topluyorsun. Çamaşırları yıkıyorsun sana ceza."
"Yapmıyorum sizin sözünüzü dinleyecek değilim."
"Yürü git odana."
Masadan sinirle kalkıp odama gittim. Kapıyı arkamdan kitledim. Çoğu zaman böyle kavga ettiğimiz için odamda banyo ve küçük yiyecek dolabım vardı. Atıştırmalık şeyler alıp saklıyordum.

Hayatı zindandaymışım gibi yaşatmaları neydi. Bu hayat benim hayatım onlar olmayacak. Bir süreden sonra ben tek başıma kalacağım. Babamın istediği bölümü okumaya kalksam severek yapmayacağım. Ama kendi istediğim bölümü okursam öyle olmayacak.

Kitaplıktan bir kitap alıp okumaya başladım. Kitaplarım olmasa ben çıldırırım galiba. Normal insanların vermediği huzuru bana kitaplarım veriyor. Kitaplar iyi ki varlar.

...

Akşam olmuştu. Babam gelmişti yemek bile yemişlerdir. Umurumda bile değiller kendileri bilirler. Ben odamda mutluyum.

Telefona uzun zamandır bakmadığım için telefonuma baktım. Yağızdan bir sürü mesaj vardı.

Yağız♡: Güzelim napıyorsun? (13.10)

Yağız♡: Güzelim neredesin? (13.30)

Yağız♡: Seni merak ettim.

Yağız♡: Meleğim neredesin? (14.00)

Yağız♡: Sen bu saate kadar uyumazsın.

Yağız♡: Neredesin?

Yağız♡: Merak ediyorum.

Yağız♡: Bir şey mi yaptılar.

Yağız♡: En son sabah konuşurken bir şey söylemedin.

Yağız♡: Asrın ve Ayazla halı sahaya gidiyoruz aklım hala sende. (17.00)

Yağız♡: Mesajlarımı görünce cevap ver lütfen merakta bırakma beni.

Deniz: Özür dilerim gamzelim. (19.30)

Deniz: Annemle kavga ettim.

Deniz: Odamda oturuyorum.

Mesajlarım anında görüldü olmuştu.

(Yağız♡ yazıyor...)

Yağız♡: Güzelim yemin ediyorum meraktan öldüm.

Yağız♡: O kadın sana bir şey mi yaptı?

Yağız♡: Yanına geleyim mi?

Deniz: Yok birtanem gelme ben iyiyim.

Yağız♡: Peki dediğin gibi olsun.

Yağız♡: Dikkat et.

Yağız♡: Bir dakika sen bana birtanem mi dedin?

Deniz: Evet dedim.

Yağız♡: Ben bayılıp geliyorum.

Deniz: Yaa gel buraya.

Yağız♡: Geldim geldim.

Yağız♡: Bir an heyecan yaptım.

Deniz: Her sözümde böyle olacaksanız yandık Yağız bey.

Yağız♡: Ben de böyleyim işte meleğim.

Yağız♡: Yarın müsaitsen kamera kayıtlarına bakalım mı?

Deniz: Tamam bakalım.

Yağız♡: Sen yemek yedin mi?

Yağız♡: Benimki de soru nasıl yiyeceksin.

Yağız♡: Annemin yaptığı yemeklerden sana da getireyim mi?

Deniz: Yok yok odamda atıştırmalık bir şeyler vardı onlardan yedim.

Yağız♡: Olmaz öyle.

Yağız♡: Ben geliyorum size.

Deniz: Ya olmaz cidden hem ben yedim.

Yağız♡: Evden çıktım bile çok geç.

Yağız♡: Pencereyi aç.

Telefonu yatağın üstüne bırakıp pencereye doğru ilerledim. Pencereyi açıp dışarı baktığımda sokağın başında bizim eve doğru gelen Yağız'ı görmüştüm.

Bahçeden içeri girip penceremin önüne geldi. Bahçedeki merdiveni kullanarak yukarı çıktı.
"Dikkat et düşeceksin."
"Düşmedim." Pencereden içeri atladı.
"Geldim."
Dolan gözlerimle ona baktım.
"Hoş geldin gamzelim."
Yanına biraz daha yaklaşıp sıkıca sarıldım.

İkimizde sesimizi çıkartmadan birkaç dakika o şekilde kaldık. Yağızdan ayrılıp yüzüne baktım. Yanağımı öpüp konuşmaya başladı.
"Annem en sevdiğin yemekleri yapmış. Bugün getirmeseydim yarın getirecektim. Ya da seni bize çağıracaktım."
"Her hafta sizdeyim Melike teyze bıktı ben den."
"Annem gelinimi getir diye tutturuyor."
"Hımm peki o zaman."

Sırt çantasından yiyecekleri çıkartıp çalışma masamın üstüne koydu.
"Hadi otur."

Sözünü dinleyip sandalyeme oturdum. Odamdaki sandalyeyi yanıma çekip yanıma oturdu. Elime çatalı alıp yemeklerden yemeğe başladım. Bir Yağız'a yediriyordum. Bir ben yiyordum.

Yemekler bittiğinde kaplarin kapağını kapatmıştım.
"Melike teyzenin eline sağlık yine döktürmüş."
"Afiyet olsun meleğim hepsi senin için."

Sandalyesini bana doğru çevirdi beni de koltukla beraber döndürdü.
"Ne oldu anlat bakalım."
"Şimdi biz tercih yaptık ya annemde babamın istediği yere gideyim diye bana çıkıştı. Ben de hayır dedim. Sonra kavga çıktı odana git falan dedi. Ben de odama geldim işte sabahtan beri buradayım çıkmadım."
"Tabi onlar asıl senin ne tercihi yaptığını bilmiyorlar."
"Evet." Bunu gururla söylemiştim çünkü hayallerimin peşinden gidiyordum.

Biz konuşurken içeriden babamın bana seslendiğini duydum.
"Ben hemen gidip geleceğim bekle tamam mı?"
"O adam sana el kaldırırsa seni bu evde tutmam götürürüm."
"Tamam birtanem bekle sen burda."

Odamın kilidini açıp çıktım odadan salona doğru gitmeye başladım. Tek korkum Yağız'ın bu adama bir şey yapmasıydı. Salondan içeri girince babamın televizyon karşısında oturmuş çerez yediğini gördüm.
"Efendim baba."
"Otur."
Koltuğa geçip oturdum.
"Sen annene ne hakla bağırırsın. Onun sözünden çıkmayacaksın!"
"Hayır çıkacağım siz benim hayatımla ilgili kararları veremezsiniz."
"Veririz biz senin aileniz!"
"Sizin gibi aile olmaz istediğim bölümü okurum istediğim mesleği de yaparım."
"Deniz kes sesini."
"Hayır susmuyorum."
"Susmuyorsun öyle mi sen şimdi götürsün."
Elinde tuttuğu bardağı kafama attı. Kafama gelen bardak parçalanıp yere düştü. Üstüme yürüyüp bana vurmaya başladı.

Acı içinde bağırıyordum. Üstümden alındığını hissedince gözümü açıp baktığımda babamı döven Yağız'ı görünce şaşırmamıştım. Yağız babamı döverken içeri giren Yağız'ın ailesini görünce işte o zaman şaşırmıştım.

Yağız'ın babası Sungur amca Yağız'ı babamın üstünden almaya çalışıyordu. Tek başına bunu başaramayınca Burak abide dahil oldu.
"Bırakın beni benim sevmeye kıyamadığım kıza el kaldırdı bu adam."

Sonunda Yağız'ı üstünden çekmişlerdi. Bana bakınca gelip sarıldı.
"Deniz kızım hazırlan gidiyoruz."
"Kızımı ben den izinsin hiçbir yere götüremezsiniz."
"Sana mı soracaktım kızımı götürürken."
"Evet çünkü o benim kızım."
"Senin kızın öyle mi senin kızın olsaydı onu dövmek yerine saçlarını okşardın. Hadi kızım gidelim."
"Hayır gitmiyor dimi Deniz gitmiyorum desene." Bana attığı bakışlardan zerre korkmuyorum.
"Gidelim Sungur amca."
"Hayır Deniz olacaklardan ben sorumlu değilim."
"Bak hala konuşuyor." Babamın üstüne atlamaya kalkan Yağız'ın elinden tutup dışarı çıkarmıştım. Arkamızdan gelen Yağız'ın ailesiyle içim rahatladı. Benim yüzümden kimseye bir zarar gelsin istemiyordum.

"Eşyalarını almak için sonra geliriz kızım şimdi bizim eve gidiyoruz."
"Ben o işi hallettim." diyen Melike teyzeye hepimiz şaşkın bakışlar attık.
"Bakmayın öyle kızımın eşyalarını da orada bırakacak değilim. Allah bilir neler yaparlardı."

"Ben size rahatsızlık vermiyim kalacak bir yer bulurum."
"İtiraz istemiyorum bize geliyorsun." Sungur amcanın dediğine mecbur tamam demiştim. İnsanlar benim için buraya kadar gelmişti. Birde onlara yük olmak istemiyordum.

Yağız elimden tutmuş annesinin ve babasının arkasından beni götürüyordu. Elleri yara olmuştu.
"Ellerin yara olmuş." Elini kaldırıp okşamıştım.
"Şu an önemli olan benim ellerim mi?"
"Evet ellerine yazık değil mi?"
"Yavrum benim için şu an önemli olan sensin."
"Ben iyiyim."
"Eve gidince pansuman yapacağız."
"Peki."

Daha fazla sesimi çıkartmadan eve girmiştim. Bir sokak olduğu için evlerin arasında çabucak gelmiştik. İçeri girince ne yapacağımı bilemedim. Beni gören Yağız elimden tutup salona götürmüştü. Herkes oturuyordu. Beni gören Gökçe kucağıma atlayacaktı ama son anda Yağız onu tutmuştu.
"Abicim Deniz ablan biraz rahatsız. Sonra sarılırsın."
"Ama ben onu çok özledim."
"Yağız bırak sarılayım."
"Olmaz iyileşince sarılırsın. Önce pansuman."
"Ben iyiyim bir şeyim yok."
"Güzelim lütfen." Ailesinin önünde konuştuğumuzu fark edince sesiz kalıp oturmuştum.
"Prenses sen odana git hadi ben geleceğim yanına."
"Peki abi." Koşarak odasına doğru gitmişti. Çocuk olmak ne güzeldi. Tabi benim gibi bir çocukluk geçirdiyseniz bu güzel olmuyordu.

Yanıma oturan Yağızla Sungur amca konuşmaya başladı.
"Olayı anlatın bakalım nasıl oldu?"
"Sabah annemle kavga etmiştik beni odama gönderdi. Çıkmama izin vermedi. Sonra biz Yağızla konuşurken ben on söyledim. Oda yanıma geldi. Sonra babam çağırdı ben de yanlarına gittim. Kavga çıkarttı sonra bana vurmaya başladı. Sonrada Yağız ve siz geldiniz." Sesim titremeden olayi olduğu gibi anlatmıştım.
"Yağız sen içeri nasıl girdin oğlum?"
"Şey pencereden girdim."
"Bir şey demiyorum bir bildiğin vardır illahaki."

"Deniz senin başın mi kanıyor." Burak abinin dediği şeyi duyunca Yağız hemen dönüp bana bakmıştı.
"Evet başın kanıyor."
Ne zaman getirdiğini anlamadığım pansuman malzemelerini çıkartıp pansuman yapmaya başladı.
"Bu ne zaman oldu?"
"Babam olayın başında yaptı."
"Ben bu adamı öldürürüm."
"Yağız oğlum sinirlisin tamam da sakin ol biraz."
"Ben bu kızı sevmeye kıyamıyorum adam çok rahat bir şekilde canını yakıyor. Hazmedemiyorum bu kız bunları hak edecek ne yaptı?"
"Şikayetçi olacağız yarın sakin ol."

O andan sonra Yağız sesini çıkartmayıp pansumanımı bitirmişti. Elinde tuttuğu malzemeleri yerine koyacaksın elinden alıp eline pansuman yaptım.
"Kızım sen yorulmuşsundur. Yağız'ın odasını sana verelim sen orda uyu. Yağız koltukta uyur."
"Olmaz öyle Yağız odasında uyusun ben burda uyurum. Daha fazla rahatsızlık vermiyim."
"Güzelim annem haklı hem ben rahatsız olmam sen benim odamda uyu."
"Yağız ol-" cümlemi yarıda kesen Yağız'ın konuşmasıydı.
"Deniz söz dinle."
"Peki."

"Gel güzel kızım ben senin yatağını hazırlıyım."
Melike teyze kalkınca arkasından ben de kalktım. Yağız'ın odasına ilk defa girecektim. Her hafta burdaydım ama ilk defa görecektim.

Yağız'ın odasına girince toplu odası gözüme çarptı. Siyah dolabı onun hemen yanında siyah çalışma masası ve yine siyah kitaplık. Pencerenin önündeki tekli okuma koltuğu. Genel olarak siyah ağırlıklıydı. Mobilyaların aksine duvarları beyazdı. Bu da bir uyum sağlamıştı. Çarşafları değiştirmeye kalkan Melike teyzeyi durdurdum.
"Melike teyze hiç gerek yok. Onlar kalsın."
"Kızım olur mu öyle."
"Olur olur yorma kendini."
"Peki madem ama teyze ne yavrucum annenim ben senin anne de bana."

Dediği şey utanmamı sağlamıştı. Kapıyı tıklayıp içeri giren Yağız'a baktım.
"Hanımlar kıyafetlerimi almaya geldim."
"Benim içeride bir işim vardı." diyip çıkan Melike teyzeyle daha fazla utandım.

Yağız soru sorar gibi gözünü kırptı.
"Yanakların kızarmış sen utandın mı?"
"Melike teyze ona anne dememi istedi."
"Annem evleneceğimizi ön görüp erken davranmış."
"Evleneceğiz doğru."
"Erken mi evlensek. 4 senedir tanışıyoruz zaten."
"Nasıl erken?"
"Mesela bir ay sonra evlensek çok güzel olur."
"Hımm erken değil mi?"
"Seni tanımıyorum dersen anlarım ama beklemeye ne gerek var beraber okuruz beraber uyuruz. Çok güzel değil mi?"
"Yok öyle değilde daha çok küçük değil miyiz?
"Haklısın biraz daha büyüyelim ama kararımdan hemen vazgeçebilirim.

Yağız'a göz devirip yatağa oturdum. Yağızda dolabından pijama çıkartıp bana döndü.
"Dur senin çantanı getireyim."
Odadan çıkıp çantamı alıp geldi.
"İyi geceler prensesim."
"İyi geceler prensim."
Beni öpüp odadan çıktı.

Çantamdan kıyafetlerimi çıkartıp giydim. Melike teyze tüm eşyalarımı almıştı. Yorganı açıp içine girdim. Yastıktan Yağız'ın kokusu geliyordu. Sevdiğin insanın kokusunu almak ne kadar güzel bir şeydi. Bakalım bundan sonra hayatımızda neler olacaktı. Babam her yerde tanıdığı vardı. Her şeyi yapabilecek biriydi.

...

.

Selamlar uzun bölüm isteyenler için tam 1660 kelimelik bir bölüm yazdım.

Bölüm hakkındaki düşünceleriniz?

Meriç'in yaptığı şeyler hakkındaki düşünceleriniz?

Yağız'in ailesini sevdiniz mi?

Bir sonraki bölüme kadar kendinize iyi bakın görüşürüz.