Merhaba nasılsınız?

Keyifli okumalar dilerim.

.

...

Yağızla oturmuş kayıtlara bakıyorduk. O kadar fazla şey vardı ki biz şu an sadece benimle ilgili olan dosyaya bakıyorduk.

Dosyanın başında benim adım vardı. Benimle ilgili ne olabilirdi ki?

Bir dosyaya giriyorduk içinden bir sürü dosya çıkıyordu. Bu kadar dosya dosya ne olabilirdi.

Tam o sırada Yağız bir dosyaya girdi. Kamera görüntüsü sesli bir kamera görüntüsü. Annem ve babam kavga ediyordu. Babam annemi hırpalıyordu.

Sonrasında bir ses duydum. "Asya'nin hayatını bitirdin sıra Denizde mi?"

"Kaçırmayalım dedim sana biz hak etmiyoruz. İnsanların umutlarını hayallerini yıktık Meriç."

"Kes sesini Yurdagül Deniz benim kızım onların değil. Sen ister anla ister anlama o bana muhtaç olacak."

Daha fazla duymaya dayanamadım. Bilgisayarın ekranını kapattım. Sesi duyan salondakiler bizim olduğumuz tarafa döndüler. Masadan kalktığım gibi kendi evime gitmek için ayakkabılarımı giydim.

"Güzelim nereye gidiyorsun?" diye arkamdan gelen Yağız'a döndüm.

"Eve gidiyorum Yağız."

"Ben de geleyim."

"Biraz yalnız kalayım lütfen." Ağlamamak için zor duruyordum. Onların karşında ağlamak istemediğim için evden hemen çıkmak istiyordum.

"Ben de geleceğim seni yalnız bırakmam."

Pes ederek tamam dedim. Kendi dairemin kapısını açıp arkamdan gelen Yağız'a bakmadan ayakkabılarımı çıkartıp salona geçtim.

Dizlerimi kendime çekip kafamı dizlerime yasladım. Sessiz sessiz ağlamaya başladım. Zaten bildiğim bir şeydi ama bunu her duyduğumda canım yanacaktı. Yıllarca ailem sandığım insanlar ailem değildi üstelik bana yıllarca eziyet çektirmişlerdi. Öldüresiye dövülmüştüm. Kaç kere hastanelik olmuştum.

Yanıma Yağız oturup sarıldı.

"Güzel meleğim ağlama."

"Nasıl ağlamıyim. Beni resmen kaçırmışlar."

"Güzel meleğim, güzel sevgilim ağlama tek bir göz yaşına dayanamıyorum."

Kafamı kaldırıp yüzüne baktım.

"Yağız her şeyi geçtim. Gerçekten her şeyi geçtim. Ben onlar yüzünden az daha ölüyordum."

Yutkunduğunu gördüm.

"Güzelim biliyorum çok zor ama sana söz veriyorum tüm gerçekleri ortaya çıkartacağım. Şimdi ne olur ağlama seni böyle görmeye dayanamıyorum."

Yağız'a sıkıca sarıldım. Yaparım diyorsa yapardı. O yapmasa bile ben yapacaktım. Bu zamana kadar yaşadığım her şeyin bedelini tek tek ödetecektim.

(Yağız Aras'ın anlatımıyla.)

Göğsümde ağlayarak uykuya dalan Deniz'i kucağıma alıp odasına götürdüm. Yatağına yatırıp üstünü örttüm. Tam gidecekken elimden tuttu.

"Gitme." Uykusunda konuşuyordu.

Sözünü dinleyerek yatağın ucuna oturdum. Saçlarını okşamaya başladım.

Bir gün nasıl olurdu bilmiyorum ama elimden geldiği kadarıyla her şeyi çok güzel yapacaktım.

(Deniz'in anlatımıyla.)

Sabah uyandığımda saçlarımda bir el hissettim. Duvarda duran aynadan baktığımda yani başımda uyuyan Yağızla karşılaştım. İki büklüm uyuyakalmıştı.

Uyandırmadan yataktan kalktım. Düzgün yatmasını sağladıktan sonra üstünü örtüp odadan çıktım. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra mutfağa geçip evde olan şeylerle kahvaltı hazırladım. Arkamdan belime sarılan kollarla Yağız'ın geldiğini anladım.

"Günaydın ceylan gözlüm."

"Günaydın gamzelim."

Hazırladığım sofraya oturup kahvaltımızı yaptık. Yağız hazırlanmak için yan taraftaki evlerine geçmişti. Ben de hazırlanınca beraber çıkacaktık.

Kafa dağıtmak için biraz gezecektik. Üstüme beyaz tişört, altıma siyah pantolonumu giyince hazırdım. Kapıya gelince ayakkabılarımı giyip evden çıktım.

Yağızla karşılaştım. El ele tutuşup binadan çıktık. Biraz yürüdükten sonra bir ses duyduk. Sesin geldiği tarafa doğru bakacakken ne olduğunu anlamadan üstümüze kurşun yağdı.

Bize bunu yapan kişiye bakınca babam olduğunu görünce şaşırmıştım. Hemen yanında annem vardı. Bize bunu yapan onlar mıydı yani.

İkimizde yere yığılmıştık. Gözlerim kapanmaya başlamıştı. En son gördüğüm etrafımıza gelen insanların sesiydi. Ne yani her şey başlamadan bitmiş miydi?

...

.

Bölümü bu şekilde bitirdiğim için lütfen bana kızmayın.

Bölüm hakkındaki düşünceleriniz?

Sizce bundan sonra ne olacak?

Deniz'in öğrendikleri hakkındaki düşünceleriniz?

Bir sonraki bölüme kadar kendinize iyi bakın görüşürüz.