Yağmur, gökgürültüsü, başlarını öne eğmiş insanlar, şarkılar ve yanlızlar.

Her karanlık gecenin o aydınlık sabaha çıktığı günler vardır. Her kötünün içinde iyi birisinin olması gibi. Yalnızlığı sadece yanlız olanlar anlar. Yalnızlığın tadını çıkaranlar bilir. Kadermidir yoksa bazı insanların kaçmaları sonunda oluşan bir durum mu bilmiyordum.

Biri gider, biri kalır.

Kalanın canı yandığı kadar gideninde canı yanıyor mudur? Peki ya istemeyerek gitmişse ve geri gelirse, kalan gideni affedebilir mi?

Bilmediği yaşantısına birden başlayabilir mi insan; görmediği aileyi, sevgiyi, güveni, aşkı...