Geçmiş zaman​​​​​​​​​​
Baba diye bağırdım baba nolur dur artık bak o da izliyor nolur dur yalvarırım diye haykırdım babama ama o her bağırışımda daha çok vurdu sopalar yetmedi kemerler yetmedi onun dayaklarına ama uslanmadı vurmaya devam etti artık acı hissi içimde işlemişti sanki ağzımdan kan tadı gelmeye başlamıştı resmen bütün vücudum uyuşmuştu bir ses işitti kulaklarım abi dedi ses iyi misin?babam mı yaptı abi bunları ben gördüm o yaptı niye yaptı ki diye sordu küçük kardeşim Aren ben evet kardeşim bizim babamız bir cani her an sana da zarar verebilir ben zaten o yüzden uğraşıyorum diyemedim sadece oyun oynadık biz abicim babam bana istediği için vurmadı hem babam öyle biri mi sen düşünme bunları hadi yat sen ben geleceğim yanına dedim ama o olmaz diyerek karşı çıkıyordu gitmeliydi ama canım acıyordu ve onun bunu görmesini istemiyordum hadi abicim bak söz geleceğim yanına hadi git bakalım sen yatağına dedim çok yorgun görünüyordu bugün babam ve annem evde olmadığı için dışarıya çıkmıştık ve doyasıya oynamıştı fakat baya da bir yorulmuştu o yüzdan daha fazla diretmemiş yatağa gitmişti ben ise banyayo gidip yüzümü temizlemiş kanları silmiştim ara ara sessiz çığlıklar atmıştım normalde sesli de atardım fakat Aren bu evdeyken olmazdı banyodan çıkıp onun odasına yürümeye başladım fakat odasına gittiğimde odasında yoktu neden yoktu ki endişelenmiştim ama sakin kalmaya çalışıyordum tek tek her yerde onu aramaya başladım ama yoktu hiç bir yerde yoktu nerdeydi bu çocuk aşağıya indiğimde Annemin mor geceliği ile mutfakta su içtiğini gördüm bu kadın bir şey mi yapmıştı benim kardeşime bu kadın diyordum çünkü dışımdan ne kadar anne desem de içimden demeye zorlanıyordum aynı şekilde baba derken çok zorlanıyorumdum adeta içimde bir parça kopuyordu zar zor anne dedim Aren nerde onun keskin bakışları korkutucuydu hatta fazlasıyla korkutucu ama umursamadım şuan tek önemli olan şey oydu benim için kardeşim, annem çok normal bir şeymiş gibi ateşi vardı baktım ki yağmur suyu da ılık bende ne gerek var evde ılık suyla duş almasına dışarıda alsın sabaha kadar ateşi düşer diye dışarı attım bu dediklerini duymam ve kapıya ilerlemem bir olmuştu kapıyı açınca apartman kapısının önündeki kaldırıma oturmuş küçük bir beden gördü gözlerim arkama dönüp anneme kötü bakışlar attım en azından ben kötü olmalarını umuyordum Aren dedim abicim benim sesimi duyar duymaz abi dedi ve bana koşmaya başladı hızlıca onu kucakladım sırılsıklam olmuştu ateşi de çok yüksekti ne yapacağım hakkında hiç bir fikrim yoktu fakat eve girip internetten bakabilirdim hızlıca kapıya ilerledim kapanmıştı nasıl açacaktım anahtarım yoktu Allah kahretsin annem de babam da açmazdı ne yapacaktım şimdi ben yalvarmak dışında bir çarem yoktu normalde kimseye yalvarmazdım ama konu kardeşim olunca akan sular dururdu korkma tamam mı abicim diye fısıldadım kardeşimin kulağına iyi olacaksın diye devam ettirdim cümlemi ardından bağırmaya başladım annene baba nolur yardım edin yalvarırım çok ateşi var Arenin dedim ama açmayacaklardı emindim peki ne yapacaktım kardeşimin havale geçirip ölmesini mı bekleyecektim ben tam ne yapacağımı bilemezken kulaklarım bir kadın sesi işitti galiba kadın telefonla konuşuyordu.​​​​​​​​​​​

​​​Yahu ne yapayım Mustafa diyordu kadın Neslihan bir türlü bırakmadı ki bu saate kadar kalmak zorunda kaldım tamam tamam geliyorum şimdi uyudu mu ? benim kuzularım ne Mahperi hala uyumadı mı bak ben şimdi geleyim neler yapacağım o cimcimeye ben gelene kadar yatsın tamam mı Mustafa ya Mustafa bak yine konuyu değiştiriyorsun diyordu ki gözleri benim ona bakan gözlerime ardından da yanımda yatan çocuğa kaydı hemen telefonu kapattıp bize koşmaya başladı çocuğum iyi misiniz ne oldu bu coçuğa dedi bende çok ateşi var nolur yardım edin dedim kimseye yalvarmayacak ben şuan kardeşim için hiç tanımadığım bir kadına yalvarıyordum inanılmazdı ama gerçekti kadın buraya hastane çok uzak kardeşinin de ateşi çok yüksek oraya kadar dayanamaz dedi ama bizim evimiz buraya çok yakın gel onu bizim eve götürelim ben onu iyleştirmenin bir çaresini bulurum dedi normalde tanımadığım insanlarla konuşmazdım bile fakat şuan bu kadına güvenmek dışında bir şansım yoktu o yüzden olur dedim kadın tam kardeşimi kucaklayacaktı ki ben onu tek elimle tuttum ve diğer elimi de kadına destek vermek istediğim için ona uzattım o da bana anlamayan gözlerle baktı ben ise anlamadığı için ona bir açıklama yaptım hamileler eğilince zor kalkıyorlar bende destek amaçlı uzattım ayrıca kardeşim göründüğü kadar hafif değil sizin kaldırmanız sağlıklı olmaz dedim o ise şaşırmıştı fakat yine de elimi tutmuş ve benden destek almıştı sen bunu nerden anladın o kadar belli oluyor mu aslında daha iki aylık dedi evet çok da belli olmuyordu ama onun yaptığı hareketler bunu belli etmek için yeterliydi yani dikkatli şekilde hareket ediyorsunuz oradan anladım dedim ve onun peşinden yürümeye devam ettim bir süre ikimizde konuşmadık ben Işıl dedi bana Işıl abla diyebilirsin yani dedi tam o sırada güzel bir eve girdik tıpkı bizim ev gibi gece kondu tarzı bir evdi ama rengarenkti güzeldi bizim evin kasveti yoktu bu evde aile vardı buram buram aile kokuyordu bu ev ne güzeldi aile kelimesi bazı insanlar için, benim için ise tamamen bir hayal kırıklığıydı kadınla hızlaca ilerledik ve eve geçtik tam o sırada bir adam efulimim güzel karım geldin mi? Diyerek bir odadan çıktı bizi görünce şaşırmıştı güzelim ne oluyor burada diye bir soru yöneltti fakat kadın cevap vermedi onun yerine Mustafa bana su dolu bir kova ,sirke ve temiz kıyafetler getir ayrıca bir tane de ateş ölçer lazım ateş düşürücü ilacı da çıkar çocuk soğuk soğuk içmesin ben duşa sokucam onu dedi ve Areni kucağımdan aldı ve hızlıca ilerlemeye başladı arkadan da bağırdı Meriçin kıyafetleri olur dedi ve banyo olduğunu tahmin ettiğim yere girdi adamın kafası baya karışmışa benziyordu fakat yine de kadının dediklerini yaptı ben kapının önünde öylece kalmıştım canım da çok acıyordu zaten Areni taşırken de acımıştı ama ben belli etmemeye çalışmıştım fakat her yerim sızlıyordu ne yapacağımı bilmediğim için kapının önünde bekledim adam bütün eşyaları toplamış tam salona girecekti ki gözleri bana doğru kaydı evlat ne duruyorsun orada buyur geç haydi dedi evlat mı demişti bana yoksa sen ne biçim bir evlatsın pislikteki gibi kötü bir evlat mıydı yoksa böyle dümdüz güzel bir evlat mıydı sanırım öyleydi evlat ne güzel bir kelimeydi benim fazlasıyla hasret kaldığım bir kelimeydi çünkü benim senelerce duyduğum evlat kelimesinin yanına hep pislik gelirdi salak ya da hayırsız ama ilk kez içten bir evlat kelimesi duyuyordum adam haydi yavrum diyince ilerlemeye başladım fakat bu sefer daha çok şok olmuştum bana yavrum mu demişti bu da güzel bir kelimeydi aslında fakat bana ilk kez söyleniyordu şaşkındım salona girdiğimizde iki çift ela göz karşıladı bizi benden en fazla 2,3 yaş küçük bir kız oturuyordu salonda usluca babasını bekliyordu o adam salona girdiği an babasının kollarına atladı baba annem nerde dedi bir şey mi oldu ona diyerek sorularına devam etti fakat cevap içeri kardeşimle giren kadından geldi hayır kızım bana bir şey olmadı dedi ve kucağında ki kardeşimi koltuğa yatırdı niye taşıdınız diyerek çıkıştım taşımamanız lazımdı size ağır şeyler zarar verir onun cevabı ise çok mantıklıydı benim ağır eşyalar taşımam yasak evladım insan taşırsam bir şey olmaz dedi ve kardeşimin ateşini ölçüp alnına sirkeli bir bez koydu demek ki ateş böyle düşürülüyordu kadın ayağa kalktı ve korkma duştan sonra biraz düşmüş ben ona şimdi ilaç da içiricem sabaha hiç bir şeyi kalmaz dedi ve kardeşimin kafasını hafifçe doğrultup ilacı içirdi ve tekrar ayağa kalktı ilacı yerine bıraktı tam o sırada bir ses duydum anında da koluma yapışan bir beden aslında sıkmamıştı fakat canım çok acımıştı o yüzden acıyla bağırdım kızın elleri hemen kolumdan ayrıldı fakat acı geçmedi adam iyi misin evlat ne oluyor dedi kız kendini açıklamak ister gibi gerçekten sıkmadım baba hafifçe dokundum ya diyordu bana dönüpte özür diliyordu endişelenmişti bu evde benim yaşamadığım her şeyi yaşayacaktım şimdi de biri benim için endişelenmişti baya garipti bu durum kadında başıma dikilip iyi misin? diyince iyiyim demek zorunda kaldım gidipte değilim çünkü babam beni öldüresiye dövdü diyemedim fakat kadın kolumu açmamı isteyince ne yapacağımı şaşırdım yaraları görmemeliydi olmaz dedim ısrarla kadına kadın da neden dedi senin kolun da ne var ki bak gel bir bakayım hemşireyim ben belki de anlarım hadi aç kolunu hemşire mi o zaman kapıya çarptım yalanına inanmazdı ne yapacaktım ya acaba kardeşimi alıp kaçsamıydım bu biraz imkansızdı fakat şuan kolumu açmazsam daha kötü bir duruma düşebilirdim o yüzden mecburen açtım kadının gözleri fal taşı gibi açıldı bunlar ne evladım dedi ne oldu sana kim yaptı bunları diye ardarda sorular yöneltti fakat ben hiç birini cevaplayamadım sadece yara diye bildim bunlar benim dışa vuran yaralarım sen bir de içerdekileri bilsen ohoo abla diyemedim kadın şaşırmıştı adamla küçük kızın da şaşırdığını biliyordum fakat gözlerim onlara kayamıyordu sadece kadına bakıyordum kadın yanıma oturup yavrum sen dedi ama devamını getiremedi ne oldu sana dedi tam o sırada gözünden bir yaş aktı sakın dedim sakın bana acımayın diyip kardeşmin yanına oturudum kardeşimde hissetmiş gibi abi dedi efendim abim diyerek karşılık verdim annem dedi beni hiç sevmiyor mu?​​​​​​
​​​​​​Bu soruyu sorduğu an 100 yerimden bıçaklanmıştım sanki tabi ki hayır abicim hem sen onu nerden çıkardın dedim ama biliyordum artık inanmayacaktı bana annesi onu sokağa atmıştı nasıl inanabilirlirdi ki zaten o da tıpkı benim düşündüğüm gibi bir cevap verdi beni sokağa attı abi ben hastayım dedim o beni sokağa attı onlar bizi niye sevmiyor abi ben daha 3 yaşında bir çocuğum ne garezleri var bana dedi daha yeni yeni konuşuyordu o yüzden bazı harfleri yutuyordu fakat ben anlamıştım bilmiyorum abicim dedim gerçekten bilmiyorum ama üzülme ben hep senin yanında olucam seni hiç bir zaman bırakmayacağım dedim ve ona sarıldım o da bana sarıldı o sırada ışıklar kapandı bizi yanlız bırakmışlardı gitmem gerekiyordu buradan nasıl çıkacaktım ki en iyisi uymalarını beklemekti biraz zaman geçtikten sonra kardeşimi kucaklayıp ayağa kalktım nereye gidicektim ki ama burada da kalamazdım kararlıydım zaten yağmur da durmuştu ateş düşürücü ilacı da yanıma aldım umarım bu hırsızlık sayılmıyordur diye dua ettim tam evin kapısına yaklaşmıştım ki arkamdan kısık bir kız sesi geldi ;

-Gidiyor musunuz?dedi küçük kızın sesi sonrasında adım sesleri duydum bize yaklaşıyordu sanırım bende mecbur arkamı döndüm gözlerinde ki o ela renk karanlıkta bile parlıyordu garipti

-Evet gidiyoruz diye karşılık verdim onun sorusuna

-Neden? diye bir soru daha yöneltti anlamıştım bu kız baya bir meraklıydı

-Öyle olması gerekiyor dedim tam kapıdan çıkacakken arkamı dönüp bu bir sır tamam mı ela gözlü kız ailenin bundan haberi olamyacak sen bizi şuan görmedin tamam mı?

-Ela gözlü kız mı ?o kadar şey söylemiştim gerçekten buna mı takılmıştı gerçekten garipti bu kız

-Evet ela gözlü kız çünkü gözlerin ela ne deseydim yani hem sen benim sorumun cevabını ver diyerek asıl konumuza döndüm o ise hiç düşünmeden söz diyince şaşırdım ama belli etmedim iyi o zaman biz kaçar dedim tam gidiyordum ki;

-Mahperi dedi adım Mahperi ela gözlü kız değil ama sen yine de öyle söylebilirsin dedi niye adını söylemişti ki belki de bir daha görüşmeyecektik

-Neden adını söylüyorsun ki beni belki de bir daha hiç görmeyeceksin diye bir soru yönelttim ona

-Belki de kaşılaşırız sende benim adımdan hatırlarsın olmaz mı?

-Ama bu saçma bir ihtimal ama neyse diyerek geçiştirdim yine arkamı dönüp gidecektim ki bir soru dahasordu

-Peki senin adın ne diye sordu bu sorunun cevabını vermesem beni rahat bırakmayacak hatta belki de evi ayağa kaldıracaktı o yüzden mecbur bir şekilde

-Aris Barlas benim adım oldu mu ela gözlü kız rahatladın mı diye sordum

-Evet rahatladım hoşçakal o zaman Aris dedi ve diyerek durdu kardeşime kaydı gözleri şey onun adı ne diye bir soru daha sordu

-Aren dedim Aren Boran onun adı da baya soru soruyordu bu kız iki dakikada patlama seviyesine gelmiştim

-Güzelmiş dedi o zaman hoşçakalın Aris ve Aren umarım bir gün yine karşılarız dedi ve odasına ilerlemeye başladı ben de evin kapısına ilerledim ve çok şükür ki evden çıktım sokakta kucağımda kardeşimle yürürken düşündüğüm tek bir şey vardı ela gözlü kız Mahperi