O okuldaki her kes den nefret ediyorum.Ne kadar iğrenç insanlar.Ve ben bunu bile bile hayla o raya gidiyordum.

Şimdide yine o pislikle kavga etmiş ve tüm okulun diline tekrar düşmüştüm.Eyer bu hayattaki en berbat kararın ney diye sorsalar kesinlikle onunla sevgili olduğumu derdim.Okulun en psikopat çocuğu.Sırf yakışıklı diye tüm kızlar onunla sevgili olmayı her şeyden çok isterlerdi.Ama o asla kimseyi istemezdi taki 2 ay öncesine kadar.

Beni sevdiğini okadar inandırmıştiki ona kandım ve bu büyük bir aptallıktı.Ne zaman kavga etsek tüm okul beni küçük düşürücü şeyler yapıyordu.Ve o bunu zevkle izliyordu.

Ve biz bu gün yine kavga etmiştik.Daha bi saat geçmeden herkes itip kakmaya,ağır sözler söylemeye,iftira atmaya başlamıştı.

Onlardan sıkıldığım için okuldak kaçmıştım.Bu benim sık sık yaptığım bişeydir.

Hava da sanki beni yanlız bırakmamak için kasvetliydi.Bardaktan boşalırcasına yağmur yağıyordu.

En sonunda eve varmıştım.Annemin arabası kapının önündeydi.O asla bu saatte eve gelmezdi.Geceye kadar çalışır geç saatte gelir veya ofisinde sabahlardı.

Annem bi ilaç şirketinin en üst kademedeki müdürüydü.Sahibinden sonra şirketi yöneten oydu.Tabi buralara gelmek için çok çalışmıştı.Tabi bunun babamın bizi bırakmasındada kaynağı var.

Ben henüz 7 yaşımdayken babam bizi bırakmıştı.Annemde tüm hırsını işten çıkarınca işkolik bir insan olmuştu.Ama işinden artan zamandada bana hem anne hem de baba olmuştu.

Kapının önüne gelip zili çaldım.Kapıyı hizmetlimiz açtı.Montumu ona verdikten sonra içeri girdim.Annem bi sağa bi sola gidip geliyordu.

"Annecim hoşgeldin.Noldu sen bu saatte gelmezdin?"dedim.Benim geldiğimi ueni fark etmiş gibi kafasını kaldırıp bana baktı.Bana doğru gelerek gülüyordu.

"Ah sende hoşgeldin güzel kızım."dedi.Ama benim aklım hayla yanıtını alamadığım sorudaydı.

"Bu saatte eve gelmezdin noldu bişeymi oldu?"dedim."Hayır Mary seninle bişey konuşmak istiyorum aslında."dedi.

Ne konuşacaktı ki?Annem ellerimden tutup beni kanepeye otutturdu.Şimdiden ciddi bişey olduğunun anladım.

"Mary biliyorsun ben bekar bi kadınım.Baban aramızdan giddikten sonra tek tutunduğum işim ve sensin.Ben nasıl olduğunun anlamadım ama ben birinden hoşlanıyorum."dedi.

Annem ve birinden hoşlanma?

Nasıl?

Ama neden olmasın o da bir insan diğilmi.Hem aynı zamanda gayet genç fit bi kadındı annem.

Sonra konuşmaya devam etti,"Canım aslında sana demek istediğim...hoşlandığım kişi de beni seviyor.Ve sakın yanlış anlama.Bizim amacımız gönül eğlendirmek değil.Şey biz ciddi düşünüyoruz.Ama elbette benim ilk danışacağım tek şey sensin sen bu işe ne diyorsun?"dedi.

Annem in sesinde hissettiğim tek şey korkuydu.Benim onaylamayacağımdan sesinden anlıya biliyordum.

Annem ben 7 yaşından itibaren hep benimle ilgilenmiş kendini ve duygularını hep geri plana atmıştı.Şimdi bu kararına asla karşı çıkamam.Zaten olgun bi kadındı neyin iyi neyin kötü olduğunu o daha iyi bilirdi.

"Annecim sen ne karar vericeğini daha iyi bilirsin.Zaten sana zarar verecek birini asla sevmiyeceğini biliyorum.Umarım mutlu olursun.Senin mutlu olman benim içinde mutluluk bunu unutma."dedim.

Sanki ona cenneti bahşetmişim gibi gözleri ışıl ışıl parladı.Beni çekip sıkı sıkı sarıldı.Bende ona karşılık verdim.Biraz böyle durduk sonra annem geri çekildi.Sanki bişey demek istiyomuşda diyemiyomuş gibi.

"Anne ne söyliyceksen söylermisin artık."dedim.Bana baktı.

"Şey...O nun 2 tanede oğlu var.Yani eyer biz şey yaparsak...evlenirsek senin 2 tanede abin olmuş olucak canım."dedi.

Bi saniye ne?Benim 2 tane abimmi olucak?

》》》》》》》》》》

UMARIM İLK BÖLÜMÜ BEYENİRSİNİZ BİRAZ KISA OLDU AMA DİĞERLERİ DAHA UZUN OLUCAK...

YORUM YAPMAYI VE BEYENMEYİ UNUTMAYIN.YENİ BÖLÜL YA AKŞAM YADA YARIN SABAH KESİN GELİCEK.

Seniliyosunuz😘😘😘