Tek kelimeyle;yoruldum.

Sabahtan belli yaralı askerlerle uğraşmaktan bitap düşmüştüm.Tabi bunda uzun süredir çalışmayıp hamladığımdan da olduğunu geçiştiremicem.

"Defne kahve istermisin?"diye sordu Emre.Emre de benim gibi karargahın revirine atanan bir doktordu.Geldiğimden belli bana çok iyi davranıyordu.Ve çok yakın.Ona ilk başta ne kadar bey diye seslensemde bana resmiyeti sevmediğini ve sadece adıyla hitap etmemi söyledi.

Ben ne kadar ona adiyla seslensemde sanki ben de rahatsız olmuşum gibi resmiyetten direk adımla sesleniyordu.Allah versinde bana bu kadar yakinlik duymasın inşallah.

"Sagol Emre çok iyi olur.Hatta dışarıda mı içsek çok bunaldım burda?"dedim.O da dünden razı hemen kabul etti.

Karargahın balkonlarından birine çıkmış Emreyla kahve içiyorduk.Aynı zamanda aşşağıda çalışma yapan askerleri izliyorduk.Ben izliyodum daha doğrusu.Ve gözüm sadece birinin üstündeydi.

Yüzbaşının.

Hayır kesinlikle yakışıklılığından dolayı ona bakmıyordum.Sadece bu kadar kası nasıl yaptığını düşünüyordum.Varya kesin hap kullandı.Yoksa imkanı yok bu kadar kas yapa bilsin.

"Diğilmi?"diye sordu Emre.Emrecim şu an seni dinlemekten daha önemli işlerim var.Mesela komutan kesmek.

Demek istedim ama adam beni yanlış tanımasin canım dimi?"Ah...kusura bakma duyamadım ne demiştin?"dedim."Demiştim ki şuradaki askerle tanışıyosunuz galiba değilmi?"dedi.Hangisini kastediini anlamak için kafami baktiğı tarafa çevirdiğimde bir adet çatık kaşlı yüz başıyla karşılaştım.Tam da bizim olduğumuz yere bakıyordu.

Lan bu adam az önce önundeki sarışın çocuğun ağzına şıçıyodu ne ara bu tarafa döndü ki?Gözlerimiz kesişince sanki olabilirmiş gibi kaşlarını daha da çattı.Sonra bakışları yanımdaki Emreye çevirdi.

Şu an kızgın bir biğadan farksızdı.Sinirden anlındaki ve ensesindeki damarlar burdan belliydi.Bu adam ne halta bu kadar sinirlenmişti?Sonra kafamı çevirip Emreye baktığımda onun da yüzbaşına çatik kaşla baktığını gördüm.

Şu an dışardan bir bunları görse kan davaları olduğunu sanardı.

Tam Emreye dönüp aralarında ne olduğunu sorucakken bizim davaya bi kişi daha eklendi.Abim.Yüzbaşının yanına geldi.Ona bişey diyodu ama yüzbaşı hiç oralı olmadan sadece bize bakıyodu.Abim onun dinlemedigini anlayınca nedenini öğrenmek için kafasını çevirip buraya baktı.Ilk beni gördüğünde yüzünde tebessum oldu ama sonra yanımdaki şahsiyete döndüğünde gözleri yerinden çıkarcasina açıldı.Sonra kaşlarını çattı ve bana bağırdı.Hayır kükredi.

"Lan Defne çabuk buraya gel!Uzaklaş o puşttan lan!"dedi.

Ay valla bunlarin arasında bi mesele vardı.Eyer şu anda abimin yanina gitmessem ağzima ediceğini bildigimden hemen Emreye döndüm.

"Emre kusura bakma lütfen gitmem lazım.Eyer gitmessem aşşağıdaki dağ hödüğü ağzıma şıçar yoksa.Hadi bay."dedim.Konuşmasina izin vermeden aşşağı inmeye başladım.Bakalım bu mevzu neymiş?

》》》》》》》》

Umarım beğenirsiniz.

Arkadaşlar siz beğenmeyip yorum yapmıýınca bende gerçekten yazma isteği olmuyo.O yüzden rica ederim yapın.

Seviliyosunuz...😘