Buğulanmış hatıralarımı gün yüzüne çıkarıyorsun çam ağacı, yaşayıp göçtüğüm başka bir şehri anımsatıyorsun.

Buğulanmış anılarımı yer yüzüne çıkarıyorsun deniz, yaşayıp göçtüğüm bir başka şehri anımsatıyorsun.

Buğulanmaya başlamış yaşanmışlıklarımı esintiye hissettiriyorsun binalarla çevrilmiş manzara, yaşayıp göçtüğüm başka bir şehri anımsatıyorsun.

Buğulanmaya başlamış vakitlerimi yeşilliklerde hissettiriyorsun sıralı dağlar, yaşayıp göçtüğüm bir başka şehri anımsatıyorsun.

Unuttuğum ve hiç unutmak istemediğim güzel günlerimi hatırlatmaya devam et gökyüzüm ve yeryüzüm...

Hatırlatmaya devam et dünya, hiç unutmayayım bir daha.

Yenisi eklensin her defasında.

Güzel hatırladıklarıma, güzellikler çoğalsın.

Tekrarı olamasada, o anılardaki sevdiklerim bir daha çıksınlar karşıma ve yenisi eklensin dünyaya karışmış hatıralarıma.

Bir esintide bile hissederken anılarımı...

Neden çoğaltmayayım yaşanmışlıklarımı.

Geleceğimde saklı olan tanışacağım yeni insanlar...

Geçmişimde tanıştığım kaybolmuş güzel insanlar...

Hepsi zamanla hatıra olacak, ben fark etmeden...

Belki de farkındayken.