Merhabbalarrr! Öncelikle bu benim bu platformdaki ilk hikayem umarım beğenirsiniz🥹​​​​​​

​​​​​​Yıllardır beklediğim gün geldi çattı. Bugün Galatasaray maçına sevgilimle birlikte gidecektim. Sevgilim Fırat'ın da Galatasaraylı olması en büyük şansımdı sanırım. Evde heyecanla koltukta beklerken kapı çaldı. Açtım ve karşımda sevgilimin erkek kardeşi vardı, şaşırdım doğrusu.

"Mert? Burada ne işin var?"

"Selin abla ben şey demeye geldim" dedi. Sorgular gözlerle ona baktım.

"Selin abla... abimin işi çıkmış o yüzden maça gelemeyecekmiş. Bu yüzden seninle ben gideceğim" dedi.

Mert'in bu söyledikleriyle resmen hayal kırıklığına uğradım. Hiç bozuntuya vermeden konuştum.

" Tamam canım sorun değil. Gidiyor muyuz şimdi?"
" Evet" Dedi. Ben hemen salondan çantamı aldım ve çıktım.

~~~~

Evet stadyumdaydık. Az sonra maç başlayacaktı. Açıkçası üzgündüm çünkü Fırat resmen beni asmıştı. Mert yanımda olduğu için çok belli etmiyordum ama ağlayacak gibi hissediyordum.

Oyuncular sahaya çıkıyordu. Aralarından Barış'ı gördüm ve aklıma eski günler geldi. Minik bir tebessüm ettim.

Yıllar önce...

Parkta Barışı bekliyordum. Ona Rize'den gideceğimizi söyleyecektim. Barış benim buradaki en yakın arkadaşlarımdan biriydi. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Karşıdan hızla gelen barışı gördüm. Gelince ayağa kalktım üstümü silkeledim.

"Selin? Neler oluyor? Acil demişsin bende hemen geldim."

"Barış. Ben seninle bir şey konuşmak istiyorum..." bunu dedikten sonra barış bana dikkatle baktı.

"Barış, biz bir hafta içinde İstanbul'a gideceğiz."

" Tatile mi?" Dedi barış. Ah barış, keşke tatil olsa. Onun bana bakışları beni mahvediyor.

"H-hayır. Taşınacağız..." bunları derken gözlerim dolmuştu.

" Ne? Sen ciddi misin?" Dedi ve sinirle güldü.

"Evet, maalesef ciddiyim." Barış, dediklerimi kabul etmedi, edemedi...

"Niye peki"

"Babamın işi nedeniyle" Galiba barışı beş yaşımdan beri ağlarken görmemiştim, taa ki bu güne dek. Evet doğru duydunuz barışın gözlerinden yaşlar süzülüyordu. Onu böyle görünce dayanamadım bende ağlamaya başladım. Sonrası birbirimize sarılıp vedalaştık. Ama bana kırgın gibiydi. Eve ağlayarak gittim ve evde de ağladım ve tekrar ağladım...

Şimdiki Zaman...

O şuna gerçekten çok farklıydı. Beni üzende buydu.

Maçın ilk yarısı bitmek üzereyken mert nedensizce gitti ve tek kaldım. Artık gerçekten ağlıyordum...

Merhabaa. Umarım beğenmişsinizdir. İlk bölüm biraz kısa olmuş olabilir. Tavsiyelerinizi bekliyorumm🩷🩷