Ne yapacağımı bilmiyordum. Yavaş yavaş diğerlerine döndüm. Hepsi sorularcasına bakıyordu. Barış sorusunun cevabını beklerken masum masum bakıyordu. Buse normaliş gibi bakıyordu. Bana bmöyle bir durumda yardım etmesi lazım değil miydi?Ardından birinin yaklaştığını hissettim. Bu kişi fırattı. Kolunu omzuma koydu.

"Açıklasana güzeli-" demesine izin vermeden tokatı yapıştırdım.

"Ne pisliksin lan sen!" dediğimde herkes bana bakıyordu. Onlara döndüm.

"Özür dilerim..." dedim ve gözümden bir damla yaş aktı. Arkamı dönüp koşmaya başladım. Bu bana Fıratla ayrıdığımız günü hatırlattı. Duyduğum tek şey Barışın sesiydi. Ne dediğini de anlamadım zaten...

1 GÜN SONRA...

Gece kaçta geldiğimi bilmiyordum.Sabah Buse yoktu. Bende Barışların evine konuşmaya gittim. İçeri girdim, konuşmaya başladım.

"Ben dün için özür dilerim. Ayrıca o benim sevgilim değil, eski sevgilim. Ama bana takmış durumda."

"Bende ona takacağım" demişti barış. Tabii bunu biraz sessiz söylemişti ama ben duymuştum. İster istemez gülmüştüm.

"Neyse diğerleri nerde"

"Yürüyüşe çıktılar"

"Hee tamam."

"Buarada Buse bize sizin hala sevgili olduğunuzu söylemişti" dedi barış. Bunu duyduğumda neye uğradığımı şaşırdım.

"Ne"

"Evet, biz oyüzden sevgilin sanmıştık."

Evet arkadaşlar bu bölüm kısa oldu ama bugün iki bölüm yazacağım. Oyüzden beklemede kalınn...