İki kere telefon çaldıktan sonra babası açtı ve bende durumu anlattım. Babası İlkay’ ı aradı ve beni ailesinin yanına götürdü, babası ve annesi çok iyi insanlara benziyorlardı, biraz konuştuktan sonra kalktık. İlkay ve babası ayrı bir yerde konuştu. Yanlarından ayrıldıktan sonra gitmeye ikna ettim, ablama yazdım, eniştem gelmeden evde olmam gerekiyordu, ablam mesajıma karşılık "sen ne kadar kötü kardeşsin vaktinde gelmedin, bana yalan söyledin” diyince benim kafam attı, ablamda böyle yaptı daha dışarı çıkamayacaktım,özgürlüğüm tamamen kısıtlandı. “Kaçır beni" dedim ve kaçmak üzere yola çıktık ki, ben beş dakika sonra pişman oldum ve İlkay'ı durdurmaya çalışsamda dinlemedi. Anneme mesaj attım, "anne ben kaçıyorum ablamın haberi yok onu sakın suçlama" dedim. Üç gün şehir dışında kaldıktan sonra, annem eve dönmem için beni ikna etti, kimseye söylemeyeceğini abimin bile haberinin olmadığını söyledi. Tam şehir dışından geldik eve döneceğim gün annem abime kaçtığımı söylemiş. Abim de bana güzelce yazdı konum istedi aslında atacaktım ama İlkay izin vermedi, telefonu elimden aldı. Ertesi gün annemler ben yokken Ilkay' ın ailesiyle konuşmaya gittiler. O günden sonraki gün nikahımız kıyıldı, ve ben uğruna canımı vereceğim adamla artık Allah’ ın huzurunda evliydim. Bir kaç hafta sonra resmi nikah kıyılmıştı, kurstaki kız arkadaşlarım da geldi. Özellikle Aleyna her anımda yanındaydı. Birlikte nikah çekimine gittik. O gün eniştem konuşmak için beni aradı ve nerde olduğumu sordu, ben söyledim. Eniştem bana abi gibiydi, gerçekten öz abimden farkı yoktu, geldiğinde konuştuk, İlkay yanımızda değildi ama uzaktan bize bakıyordu. Eniştem; ”neden böyle yaptın, hepimizin güveniniz sarstın dedi, diyecek bir şeyim yoktu sadece baktım. Elini cebine attı, bana para vereceğini anladım ama olduğumuz yerden farklı yere geçecektik ki, İlkay karımı götüremezsin diye bağırmaya başladı, eniştemin üstüne yürüdü babası İlkay’ ı tuttu, eniştem bana “Allah yardımcın olsun” diyerek gitti.