Günler geçip gidiyor hafta içi kursa gidiyordum, hafta sonu anneannemlere gidiyordum. Eve gitmek içimden gelmiyordu, annem sürekli bana küsüyor ve bağırıp çağırıyordu. Anneannemdeyken daha iyi hissediyordum, zaten annemde hafta sonu orda kalıyordu, kuzenler hep birlikte toplanıyorduk. Günlerden pazar olduğu için abim beni kursa bıraktı,giriş yaptık fakat saat geç olduğu için direkt yatağıma geçtim. Sabah dişimin ağrısına uyandım, idareciye gittim, durumu anlattım o da bana dişçiye git dişin kötü olmuş dedi. Ben annemle konuşmadığım için hocadan annemi arayıp abimin numarasını almasını rica ettim ama karşılığında bana dediği; “ ne demek annemle konuşmuyorum, sen nasıl bir evlatsın, insan annesi için böyle der mi, çok yazık.” Hocanın söylemi üzerine ağlamamak için zor durdum, olayları bilmiyordu benim bir suçum yoktu annem beni tersliyor konuşmuyor, insanların içinde rencide ediyordu. Hoca öyle diyince aklıma ablamı arayıp abimin numarasını almak geldi ve öyle yaptım. Hoca beni gördüğünde ters ters bakmaya başladı. O kadar moralim bozuldu ki, çünkü ben kötü bir evlat değildim, bilmeden neden herkesin içinde bana öyle dedi? Benim kaderim herkesin içinde sürekli terslenmek miydi anlamış değilim. Dişçiye gittiğimde dişimde sorun olduğunu söyledi ve tedavisini yaptı, ardından hemen kursa geçtim

Bir kaç hafta sonra hoca ile annemin arasında bir konuşma geçmiş, annem hocaya biraz ters konuşmuş. Hoca beni yanına çağırdı ve bana dedi ki; sana öyle dediğim için senden özür dilerim, annen gerçekten çok ters bir insanmış, ben bundan sonra senin bir teyzenim, bir şeye ihtiyacın olursa buradayım.” Çok şaşırmıştım, en azından beni anlaayan biri çıktı diye çok sevindim ve bunu söyleyen kursun idarecisiydi. O günden sonra bana gerçekten çok güzel davrandı, kursta çok bunaldığımda, yarım saat de olsa beni dışarı hava almaya yolladı.Burdan ona çok teşekkür ederim Allah razı olsun.

Burada kızlar akıllanmıştı hepsi eslem’in onları kullandığını anlayıp mesafe koymuşlardı. Eslem nasıl biriydi dersiniz; kısaca fitne dolu biriydi, herkesi birbirine düşürüp, kendi arasını iyi yapıyordu, insanları kendi menfaatleri için kullanıyordu. Kızların bu durumu farkına varması beni mutlu etmişti, gerçekten bazı insanlar saf kötü doğuyorlardı, o da onlardan biriydi. Tekamül hayatım böyle geçti, ve sene sonu geldi. Bu zamana kadar çok kötü şeyler yaşadım hiç birinden bahsetmedim çünkü dediğim gibi tekamül zamanını diğer kitabımda anlatacağım. Çok zor günlerden geçtim, kimi zaman nefessiz kaldım, kimi zaman çok daraldım, kimi zaman krizler geçirdim. Ama hepsi geçti gitti ve diplomamı elime almamın gururunu yaşadım. Kızlardan ayrılacak olmamamın verdiği burukluk kapladı içimi, koskoca dört sene geçirdik kâh güldük kâh ağladık, önce Allaha’a sonra birbirimize sığınıp çok şeye sabrettik. Dört sene ailemden çok gördüm onları, mesken bildim kendime, dertlerimi paylaştım, hüzünlenlerimi anlattım, sevinçlerimi bölüştük, aynı şekilde onlarda bana anlattı. Sıkıca sarıldım, hepimiz gözleri doluydu. “ vedaları sevmiyordum, vedalar acıydı, acıtırdı bunu biliyordum.”

Oradan ayrıldıktan sonra eve geçtik, kursum bittiği için hediye niyetine para verdiler. Bende İlayda’ nın doğum gününde param olmadığı için bir şey yapamamıştım, doğum gününün üstünden iki ay geçmişti. Bu süreçte malesef param olmamıştı, sadece kendime yetecek kadar vardı, bundan ötürü annemden izin alıp hemen İlayda ya hediye almaya gittim bütün param bitmişti ama çok mutluydum İlayda görünce çok sevinecekti. Cidden onun kalbimde yeri bambaşkaydı, onun canı yansa benim içim parçalanırdı, o mutluysa bende mutlu olurdum. O benim biyolojik olmasa da manen kız kardeşimdi. Ben hediye alırken bana mesaj atmıştı, bende bilerek tersledim, evine gidip süpriz yapacaktım şaşırmasını istedim. Hediyeyi alıp evine gidip, pastaya param yetmediği çin küçük kek aldım, zile bastım kapıyı açtı. Beni görünce çok şaşırmıştı ve sevindi, sıkıca sarıldık.