KAÇIRILMAK

O günden sonra ilkay benimle ilgileneceğine söz verip ilgilenmeyince ben kesin olarak bitirmeye karar verdim. Arayıp daha fazla yapamadığımı ilişkinin son bulmasının ikimiz açısından daha sağlıklı olacağını söyledim, ilk yapma desede sonra kabullenmek zorunda kaldı. "Senden son bir şey isteyeceğim"dedi. Tabi dedim, "son bir kez buluşmak istiyorum" dedi. Aslında amacım ayrılmak değildi, akıllanmasını sağlamaktı. Benim arlanmayan kalbim yarın onu göreceği için çok heyecanlıydı. Sabah yine erkenden uyandım, o gün ablamda kalıyordum, doğum yapalı iki hafta olmuştu ablama yardım ediyordum. Zaten evde olsam rahat çıkmazdım, hazırlanmaya başladım yaklaşık kırk dakika sonra telefonum çaldı, İlkay arıyordu, yeni uyanışım gibi telefonu açtım. İlkay’ın kendine ait arabası vardı ama ehliyeti olmadığı için yanında biriyle gelmek zorunda kalıyordu, bizde Berna'yla bir kaç sorun yaşamıştık, onunlada konuşmayı kesmiştim, bu yüzden o da eşiyle geldi, arabayı berna' nın eşi kullanıyordu. Ben hazırlanıp beklerken telefonum çaldı, İlkay arıyordu açtım, "geldik aşağıdayız" dedi. Heyecanla aşağı indim, "nereye gidelim, biz burayı bilmiyoruz" dediler, "bende fark etmez oturalım bir yere" dedim. İlkay gözlerimin içine bakıyor, benimle uğraşmaya çalışıyordu ama ben yüzüne bile bakmıyordum. Aradan biraz zaman geçince hâlâ durmayıp gittiğimizi fark ettim, "nereye gidiyoruz, niye bir yerde durmadık" dedim. Ya ileride güzel bir cafe vardı, oraya gidelim dediler. Baktım ki, İlkay’ların semtine gidiyoruz, o an kaçırıldığımı anladım. "Hayır geri götür beni" dedim. "Olmaz sensiz yapamam sen benden gidersen nefes alamam" dedi. Ya beni götür ya da babanı ararım dedim. Ve babasını aradım