Kurs tatil olmuş, evdeki esir günlerim başlamıştı. Kursun son günü bütün arkadaşlarımla vedalaşıp eve döndüm, onlardan ayrılacak olmak beni hüzünlendirmişti ama orda olmak, her geçen gün acımı arttırıyordu. Sürekli acı çekmektense, kızlarla vedalaşırken bir kez acı çekmeyi tercih ettim. Yaz boyunca değişen hiç bir şey olmadı, günlerim sadece evde geçiyordu, hatta camdan dışarı bakmama dahi izin yoktu. Evde durmaktan sıkıldım kursun açılmasını bekliyordum, yeni insanlarla tanışacak olmamın heyecanı vardı. Kursun açılmasına bir kaç gün kalmıştı, ben her zamanki bahanemi kullanarak markete diye çıktım ve arkadaşlarımla buluştum. Eve on dakika kadar geç kalınca abim bana bakmaya çıkmış ve beni arkadaşlarımın yanında görmüş, bana bir şey demeden eve dönmüş. Ben eve gidince abimin sinirli bakışlarını gördüm ve bana; akşam gelince konuşacağız dedi. Yine anneannemlerdeydik ve bütün kuzenlerim oradaydı. Kalbimde bir titreme hissediyordum aslında bu korku değildi, zaten kısıtlanan özgürlüğümün daha da kısıtlanacak olmasının verdiği bir telaş vardı. Akşam olduğunda abim geldi ve benimle konuştu, tabi bunun yanı sıra bana kızdı. Ve yine bu olaylar kuzenlerimin yanında oldu.Yüzüm kızarmıyor değil, tabi ki kızarıyor ama yapacağımdan da vazgeçmiyordum. Abimin konuşması üzerine bir süre duruldum, markete dahi gitmem yasaklandığı için durulmak zorunda kalmışta olabilirdim. Neyse ki kursun başlamasına az kaldı diye avutuyordum kendimi.

KURSTAKİ İKİNCİ SENE

Kurslar açıldı ve ilk günümdü çok heyecanlıydım, kursta ikinci sınıfa geçmiştim, eşyalarımı hazırlayıp gittim. İçeri adım atmamla kalbim ağzımda atmaya başladı, ablamın arkadaşları hocalık yapıyordu, çoğunu tanıyordum, yanıma geldiler halimi hatrımı sordular kendimi oldukça değerli hissettim. Tuğba abla yanıma geldi ve beni grubuma götürdü, ece adında bir kızla beni tanıştırdı ve benim yerimi göstermesi için ece’ye söylemde bulundu. Gayet güler yüzlü bir şekilde benimle konuşan Ece, eşyalarımı yertleştirmek üzere dolabımı gösterdi, yerleştirdikten sonra gruba geçtik. Diğer kızlarla tanıştım; Fatma, Eslem, Aleyna, Ece, halime, Esin,buket, samira ve Nida adında kişiler vardı. Nedenini bilmediğim bir şekilde Nida bana aşırı derece samimi gelmişti, sanki kırk yıldır tanıyormuşum hissiyatını aldım. Oysaki daha önce hiç tanımamış, kendisini hiç görmemiştim, işin garip kısmı da akraba olmamızdı. Normalde akraba olduğumuzu öğrendiğimde soğumam gerekirdi fakat Nida ileride benim en yakın arkadaşım olacakmış gibi bir hissiyata ermiştim ve içimde nedeni belirsiz bir şekilde güven duygusu mevcuttu. Nida yı sevmemin aksine eslem’ den hiç haz almamıştım, kendini nimetten sayan tiplerden. Küçük dağları ben yarattım tabirini en iyi taşıyan kişi bence, herkesi elinin altına almış, herkes onun himayesinde, o ne derse onu yapacak kıvama gelmiş gibiydi her biri. Eslem’in bana bakışları hiç hoş değildi, resmen gözlerinden kin fışkırıyordu, fena bir insan olduğu her halinden belliydi, diğer kızların bunu fark etmemiş olmaması şaşırılacak bir durumdu. Eslem üstten üstten konuşmaya devam edecekse eğer, gerçek yüzünü ortaya çıkarmak boynumun borcu olurdu.

Diğer kızların hepsine karşı nötr hissettim, iyi insanlara benziyorlardı. Her biriyle ayrı ayrı tanışıp konuştuk, ders saatlerinde ders işledik. İlk gün gelmiş olmamdan kaynaklı mı bilmiyorum ama gün gayet hızlı geçmişti. Yatış vakti gelmişti, kızlar bana yatağımı gösterdiler ve yerimi hazırlayıp uyudum.

Ertesi gün gözlerimi açtığımda kalbimde bir sızı hissettim, bir kaç ay evde kalmanın ardından hiç tanımadığım bir yerde olmak kalbimi acıtıyordu, alışmam zaman alacaktı. Oldugum yerden kalkıp elimi yüzümü yıkamak üzere aşağıya indim. Kurs oldukça büyüktü dört katlıydı: ilk kat girişti; bir oda ve teras vardı, ikinci katta; kocaman bir oda vardı, eğer ayrı ayrı oda yapılacak olsa, muhtemelen altı oda çıkardı ve oranın ileri tarafında kocaman bir yatakhane vardı. Birinci katta ise sekiz oda, lavabo ve büyük bir yemekhane vardı. Kendime gelmek için lavaboya indim, elimi yüzümü yıkadım, herkes uyanmıştı. Üzerimi değiştirip kahvaltıyı yapmak üzere mutfağa geçtim, bütün kızlar kahvaltıdaydı, kahvaltının ardından dişlerimi fırçalayıp gruba geçtim. Kızların hepsi bir aradaydı çok geçmeden hoca geldi, dün grup hocamız olmadığı için tanışmamıştık o yüzden bugün tanışma vs derken ders işlenmedi. Gün geçti akşam yemeği vakti geldi yemeğimizi yedik ve yatmak üzere yatakhaneye geçtik.

Bir haftanın ardından kursa alışmaya başlamıştım, kızlarla anlaşıyordum, bugün çıkış günü gelmişti. Kurs anneannemlere yakın olduğu için oraya gittim ve hafta sonunu orada geçirdim. Aslında şunu fark ettim, ben kursa gitmek istemiyordum, kendimi orada kafese konulmuş bir kuş gibi hissediyordum, bu his canımı acıtıyordu. Benim hislerimin bir önemi yoktu, annem ne derse oydu.

YORUMLARDA BULUŞALIM.. 🤍