"HAYATIMI YAKTINIZ GÜNÜNÜZ BAHAR GÖRMESİN."

Bu sözü bana yazdıran olay şuydu; Daha on yedi yaşıma yeni girmiştim, çok sevdiğim bir arkadaşım vardı fakat arkadaşlıktan öte seviyordum, sanki kardeşmişiz gibi. Onun canı yansa benim canım acıyordu, onun parmağı kanasa benim yüreğim kanıyordu, o kadar çok değer veriyordum. Biz bir süre çok iyiydik sonra bazı etkenlerden dolayı konuşmayı kestik. Benim o dönemde en sevdiğim insanlarla aramı açtılar, neşeli bir insanken yaşayan bir ölü haline gelmiştim. Depresyona girdim, yalnız kaldım, kimsem yoktu, annemde dertleşebileceğim kadar anlayışlı bir insan değildi, ben yemeden içmeden kesilmiştim. O kadar ağır ve sancılı bir dönemdi benim için. Bu yüzden yazmak bana her zaman iyi gelmiştir, içimdekilerini kağıda akıtmak beni hep rahatlatmıştır..

Sonra kendime çok kızdım, neden değmeyen insanlar için kendimi heba etmiştim diye.. Ben yaptım siz yapmayın, kendinizi başkaları için yaralamayın..

SÖZLERİ BEĞENDİYSENİZ BEĞENMEYİ VE YORUMLARDA FİKRİNİZİ BELİRTMEYİ VE TAKİP ETMEYİ İHMAL ETMEYİNİZ.