Mutluluktan uçarken telefonu açtım, heyecandan ellerim titriyordu.

+Efendim

-Aldınn mı çiçekleri

+Aldım çok güzeller, çok mutlu oldum teşekkür ederim

-Çiçeğime çiçek göndermek istedim, çiçekler ne kadar seni mutlu ettiyse sende her gün beni mutlu ediyorsun.

+İlbey utanıyorum yapma lütfen

-Utanmana gerek yok, sen anlattıklarımdan daha fazlasını hak ediyorsun. İki saate seni almaya geleceğim haberin olsun.

Tamam diyerek telefonu kapattım ama bir sorunumuz vardı, annemlerden izin almam mümkün değildi hemen ablamın yanına gidip dışarı çıkmam gerektiğini söyledim, "son kez yardım edeceğim, babam fark etmez ederse ikimizin de sonu olur."
Yanağına kocaman buse kondurduktan sonra hazırlanmak için makyaj masasına geçtim, kıyafetlerimi de kenara koydum. Ben hazırlanana kadar vakit geçmiş, İlbey gelmişti. Ablam, annemlere baktı, uyuyorlardı sessizce kapıyı açtı,uyanıp görecekler diye ellerim titriyordu, neyse ki kimseye yakalanmadan çıkmayı başarmıştım. Arabaya binip ona sarılınca sanki dünyalar benim olmuş gibi hissettim, sıkıca sarıldı kokumu içine çektiğini hissedebiliyordum. Harikulade bir mekana gittik, güzel bir akşam yemeği yedik, onun yanında kendimi çok huzurlu ve güvende hissediyordum. Vakit epey geçmişti artık eve gitme zamanı gelmişti, yanından ayrılacak olmanın hüznü kaplamıştı içimi. Arabaya bindik, bağıra bağıra sevdiğimiz şarkıyı söyledik.
Kapının önüne vardığımızda moralim bozuktu, yüzüm asılmıştı bana sıkıca sarıldı "az kaldı, artık hep birlikte olacağız" dedi. Tebessüm ederek arabadan indim, ablamı arıyordum ama telefonunu açmıyordu bir kaç dakika kapının önünde bekledikten sonra çantamda anahtar olduğunu hatırladım, dış kapıyı açtıktan sonra merdivenlerden yukarı çıktım dairenin kapısına gelip anahtarı kapıya takmamla kapı açıldı..