Babam telefonu alarak kendi odasına geçti, annem bana bakıp “bu saatte ne cesaret” diyerek babamın yanına geçti. Kafayı yemek üzereydim, telefonumda gitmişti, sanki oksijenim alınmış gibi hissediyordum. İlbey yazdığında babam görünce ne tepki verecekti diye düşünmekten kendimi alamıyordum. Annemlerin odasının kapısı ve ışığı kapandı. Almira oturduğu yerden kalktı Senin aptallığın yüzünden başımıza gelenlere bak, sonunda bir gün yakalanacağını sana söylemiştim, senin ahmaklığın yüzünden olan benim telefonuma oldu, dedi. Hiç bir şey demeden ağlıyordum, çünkü babam oldukça acımasız bir adamdı, kendimi bildim bileli, babam sinirlendiği an bizi döven baba oldu. Biz küçükken odamızda ders çalışırken babam bize seslenmiş, duymayıp cevap vermediğimiz için ıslak odunla bizi saatlerce dövmüştü. Biz,büyüyünce dövmeleri bitti fakat bu sefer sözlü şiddetleri başladı, “sürekli başarısız olduğumuzu, bir işe yaramadığımızı söylüyordu” Annem kocasının yamacından ayrılmayan ne derse boyun eğen bir kadındı. Babam bizi döverdi, annemin bir kez bile yapma dediğini duymadım, hatta arkamızdan bizi doldurduğuna bile şahit olmuşluğum var. Biz ders çalışmaya kütüphaneye gitmek için babamdan izin almıştık, izin vermişti kıyafetlerimizi giyinmek üzere odaya geçtik annem fısır fısır konuşuyordu bende merak edip dinledim, “kütüphaneye gideceklerini nereden biliyorsun, belki yalan söylüyorlar sen yüz veriyorsun sonra ben baş edemiyorum, dedi. Annemin söylemleri üzerine bizi yanına çağırdı ve "gidemezsiniz madem ders çalışmaya meraklısınız evde çalışın" dedi. Ablam "ama baba" diyince bana cevap veremezsiniz diyerek ikimizede tokat attı. Ben düşüncelere dalmışken babam hızla kapıyı açtı ve içeri girdi.