Babam telefonu uzatıp ablama verdi, bana dönüp "senin daha çok vaktin var" dedi. Heyecanlanmıştım en azından İlbey'e mesaj atıp beni aramaması gerektiğini söyleyecektim. Ablamdan telefonu istedim fakat "senin yüzünden başım yeteri kadar yandı, benden bir şey bekleme, dedi. Ablama bir kaç dakika dil döktükten sonra telefonu verdi. Hızlıca Ilbey' e yazdım, "ben lina babam telefonumu aldı, ben lina yazıp elma işareti koyana kadar sana yazılsa bile cevap verme, bu numaraya da dönme, ben sana ulaşacağım"
Yazdıktan sonra telefonu tekrar ablama verdim. Sıkıntı ve stresten terlemiştim, keşke o gece çıkmasaydım, keşke bahane uydurup izin alarak çıksaydım. Keşke diyorum ama artık keşkelerin hiç bir önemi yok. Ablama baktığımda telefonuyla oynuyordu, boğazım düğüm düğümdü, yutkunamıyordum. Babam sert bir şekilde tekrardan içeri girdi, şu telefonu aç şifresini de bana mesaj olarak at, dedi.