"Ece kızım." " Efendim annelerin en güzeli" dedim odadan çıkarken gülerek. Onunda gülümsemesi gözlerine ulaşırken. "Kargo gelecekti kızım bir bakabilirmisin" " tabi ki" diyerek kapıya yöneldim.

Kapıyı açtım kargolar ayakkabı dolabının üstündeydi. Gülümsedim ve uzandım. Bunlar yeni sipariş ettiğim test kitaplarımdı. Sonra fazladan bur paket olduğunu gördüm.

Bu paket avucuma sığabilecek kadar küçüktü. Elime aldım bu sırada dikkatimi altına yapıştırılmış postit çekmişti. Kırmızı gül şeklinde bir postitti. "Eceme" yazıyordu sadece. Yanına küçük bir kalp çiziktirilmişti.

Elime alıp içeri girdim odama geçtim kimden geldiğini merak ediyordum. Yavaşça paketi açtım. İçinde bir kolye vardı.

Tanrım bu kanat gibi duran bir yarım kalp kolyeydi. Gümüş olan bu kolye sanki eşi varmışçasına bir hava veriyordu.

Sonra kolyenin altına yerleştirilmiş not çekti dikkatimi. Paketin içinden çıkarıp elime aldım.

Notta " Bu kolye bizim olsun, hep boynunda taşı güzelim, çünkü benimki hep boynumda olacak. Şimdilik bunla yetin benim sevgilim olduğunda ona gerek kalmayacak çünkü." yazıyordu.

Notu olurken kaşlarım çatıldı. Bir dakika bu kimdi. Ayrıca nasıl bu kadar emin olabiliyordu. Bende Ece'ysem bu kolyeyi ona yedirirdim. Sonra notu ters çevirdim ve o zaman fark ettim ki not bir resmin arkasına yazılmıştı.

Resimde iki farklı kolye vardı. Biri benimki biri ise benimkinin tıpkısının aynısı olan siyah bir kolye. Birleşiklerdi. Diğer kolyenin sahibini ne olursa olsun bulacaktım ve bu sözlerinin hesabını soracaktım.

Kolyeyi bir kenara bıraktım. Şuan yapmak istediğim en son şey bu kolyenin sahibini düşünüp meraktan delirmekti. Tamam en son şey olmasa bile şu anki önceliğim bu değildi. Kimi kandırıyorum bu kolyenin eşinin sahibini oldukça merak ediyordum. Ayrıca benim evimi nerden biliyordu bu kolyeci çocuk.

☆☆☆☆

Evet bu bölüm çok eğlenceliydi sizinde eğlenmenizi umuyorum. Oy vermeyi yorum yapmayı unutmayınnn.