Alarımın sesine uyanan genç kız .

" Of geç kaldım " diye söylenirken üstünü giyinmeye başlar ve farkederki bu gün hafta sonu iş yok . Lakin iş bakmalıydı aslında alarmıda işe gitmek için değil sabah erken kalkmak için ayarlamıştı . Tekrar söylenmeye başlar kendi kendine .

" Ah Zerda içki senin neyine kafan olmuş kazan gibi ne vardı içecek ! "

Duşa girip kendini toparlar , hemen saçalarını kurulayıp üstüne rahat şeyler giyinip hemen bir şeyler atıştırır . Bilgisayarın başına geçer iş ilanlarına bakar . Bitirdiği işletme bölümünde işe başlamalı hedeflerine ulaşmalıydı birer birer . İlk hedefine ulaşmıştı çabasıyla , şimdi sıra diğer hedeflerdeydi ! Bir kaç iş ilanını not alıp bir sigara kahve molası verdi kendini evin balkonuna attı . Kahveyle sigara onun en yakın arkadaşıydı birde komşu zaman zaman genç kıza yardımcı olan Nazlı ismindeki yaşlı kadın dışında ne tanıyan nede bilen vardı Zerdayı . Koca İstanbul'da bir hayat kurdu kendine sağlam adımlarla ilerliyordu kimseye eyvallah etmeden . Hayat işte güçsüzleri sevmez ezer geçer , dik durmak zorundaydı her zaman . Akşama doğru bir deniz havası almak için kendini dışarı attı , denize karşı hırçın dalgalarına seslendi .

" Bende senin kadar hırçınım ey

deniz ! "

Biraz burukta olsa mutluydu genç kız yanlızlığa alışmıştı yinede isterdi bu mutluluğunu paylaşmayı ailesiyle , bir gün elbet karşılaşacaklardı.