Ask Dedikleri bumu ?

Sohbet öyle uzayıp giderken telefonu çaldı, arayan anneannesiydi . Hesabı isteyip kalktık , Süreyyayı evine bırakıp eve giderken aklımdan bir an olsun çıkmadı ! Masmavi gözleri , kimsesizliği yaralı ruhu , sevgi doluydu bir çocuk gibi .

Otuz yaşımda ilk defa böyle hissediyordum , aşk dedikleri şey bumuydu ?

Hayatıma bir çok kız girdi hiç birine karşı böyle hissetmemiştim . Süreyya çocukluğum gibi , ruhu hiç yabancı gelmiyordu bana ! Eve gidip yatağa uzandım , onun o hüzünlü anı ve sözleri kulağımda çınlarken uyuya kalmışım . Sabah annemin sesiyle uyandım !

" Kahvaltı hazır oğlum ! "

Mis gibi kokular geliyirdu , annem yine döktürmüştü . Annem kahvaltı sırasında benim dalgınlığımı farkedip , her zamanki sıcaklığıyla .

" Oğlum ne bu dalgınlık , canınmı sıkkın yoksa ? "

Gülümsedim " hayır anne dün bir kızla tanıştım , okadar farklıydıki . Ruhu hüzünlü , bir çocuk kadar mahsum ve sevgi dolu biri o . İlk defa böyle hissediyorum , ruhuna dokundu sanki ? "

Annem şaşkınlık ve mutlulukla;

" Bende bir şey oldu sandım ne güzel , yaşında geldi . Belki gönlünün sultanını bulmuşsundur ? "

" Nasip "

Diyerek konuyu değiştirdim , evlilik bana uzak bir şeydi . Evleneceğim kişi farklı ve özel olmalıydı . Çocukluğumda yaşadığım tramvalardan sonra kimseye sorgusuz guvenemedim . Belkide ciddi bir ilişki yaşamamamın sebebide budur ? Belkide o kişi karşıma çıkmamıştı hala çıkmmıştı kim bilir ?

Bir duş alıp dışarı çıktım , Ulu camide namaz kılıp biraz dolaştım . Süreyya aklımdan çıkmıyordu , gökyüzüne bakarken gözlerinin mavisini anımsıyordum . Bir an oda beni düşünüyormu diye sordum kendi kendime .