Beklenen Tanışma

Oda benim kadar kimsesiz yanlızdı . Üşiyen kalbinin sebebi bu kimsesizlikti . Kahvemi yudumlayıp ; " Benim hikayemde sizinkinden farklı değil ! On üç yaşımda evlatlık olduğumu öğrendim . Annem beni doğururken ölmüş , babamda bakamamış beni yetimhaneye vermiş . Ben bir aylıkken beni büyüten ailem beni evlat edinmiş . İşte böyle benim hikayem . "

Masmavi gözlerinden yaş süzülürken peçete uzattım . Narin parmaklarıyla göz yaşını silerken , titriyen sesiyle .

" Burdamı oturuyorsunuz ? "

" Hayır Bursa'da oturuyorum , Mudanyayı ayrı seviyorum , sahili deniz kokusu tarih kokan sokakları . Beni mutlu ediyor huzur veriyor . "

" Peki siz burdamı oturuyorsunuz ? "

" Evet anneannemle sahilden iki sokak yukarda evimiz . Bu kadar sohbet ettik daha isminizi bile bilmiyorum . Ben Süreyya , Bursa'da bir kız yurdunda öğretmenlik yapıyorum . Peki siz ? "

" Ne kadar güzel , ben Kemal . Jinekoloğum özel bir hastanede çalışıyorum . Annem gibi başka kadınların ölmemesi için elimden geleni yapacağım . Hayata yeni gelen bebeklerin dünyaya gelişine şahit olmak. Dayanılmaz sancıları çeken , o annelerin o halini görmek anneliğin ne kadar kutsal olduğunu görmek muazam güzel bir duygu ! "

Nihayet yüzünde bir tebessüm olmuştu . Karşımda tüm zerafeti ve mahsumiyetiyle oturan içimi ısıtan genç hanım . Yıllardır bir birimizi tanıyormuşçasına , uzayıp giden sohbet çocuklugumuzun yaraları . Bir birimizi beklemiştim sanki , ruhlarımız bir birine aşinaydı ...