Koca Yürekli Biraz Çocuk Sevdim

İlk kahve içtiğimiz kafeye , ilk oturduğumuz o masaya oturduk iki sade kahve söyledik .Biraz süküte büründük , dillerimiz susmuş kalplerimiz , ruhlarımız başlamıştı konuşmaya . Dilin kalpteki her şeyi dökemediğini ve eksik kaldığını bilirsiniz . Kahvelerimiz gelince Süreyya her zamanki mahsumiyetiyle .

" Kemal bu ikinci kahvemiz , hatrı kırk yıl süren kahvemiz . "

" Evet Süreyya inşallah bizimde hatrı kırk yıl olan , sohbetimize eşlik eden beraber içtiğimiz kahvelerimiz olur . Okadar çok görüyorum ki sende . Ruhun ruhuma ezelden beri tanıdık sanki ! Sanki hep seni beklemişim bu bomboş geçen hayatta ! "

Süreyyanın sesizliği söylediklerim karşısında susması , içten içe beni tedirgin etti . Ben bu kadar dile dökerken gönlümdekileri onun sesizliği bir an nefesimi kesti ! Ne iseki uzun sürmedi bu sessizlik , Süreyya boğazında kelimeler düğümlenircesine konuştu .

" Kemal bende öyle hissediyorum , seninde böyle hissetmen beni çok duygulandırdı . Farklısın ve şüpheye düşüyorum içten içe gerçekmisin diye ? Hayatıma kimseyi almadım , belkide sonsuza kadar böyle devam edecektim , kim bilir ? Çevremdeki arkadaşlar günü birlik ilişkilerimi desem , herkesin bir birini aldatmasımı desem soğudum her şeyden . Ve sen çıktın karşıma koca yürekli adam , biraz çocuk biraz adam ! İçindeki çocuğu görebiliyorum , boynu bükük yüreği buruk . Bir kaç parçası eksik benim gibi . Sana baktığımda kendimi görüyorum Kemal ! Sende kendimi görüyorum ! "

Diyerek sözünü bitirirken Süreyya , ayaklarımı yerden kesiti sanki bir kuş gibi kanatlandım . Gökyüzündeki kuşlar kadar özgür , yuvasına kavuşmuş gibi kalbim ısınmıştı .