Süreyya Gökyüzüm

Süreyya gülümseyerek .

" Kemal ne güzel bir işin var , bende çocukları çok seviyorum öyle mahsumlarki . "

" Evet Süreyya gerçekten öyle keşke hep çocuk olsaydık degilmi ? Oysa çocukluğumda on üç yaşıma kadar her şey çok guzelken bir anda her şey yıkılıverdi . Zor toparladım kolay olmadı . "

Süreyya elimi tutarak ;

" Anlıyorum seni Kemal , kolay değil biliyorum bende ailemin eksikliğini çok yaşıyorum . Çok özlüyorum onları ama yapabileceğim bir şey yok. Anneannem beni sevgiyle büyüttü sevgisiyle yinede insanın bir yanı eksik kalıyor . Aa geldik bile , eve gelmek istermisin ? "

" Çok isterdim ama eve giderek bir duş alıp dinlenmeliyim . Sende biraz dinlen olurmu gökyüzüm ? Bu arada numaranıda ver unutmadan kaydedeyim . "

Süreyya gülümseyerek " peki canım . "

" Numaranı kaydettim gökyüzüm diye . "

" Peki Kemal hoşça kal . "

Süreyya içeri girene kadar bekledim ve aracıma bindim eve doğru yola çıktım . Öyle mutlu öyle huzurluydumki bu duygunun tarifi yoktu . Bir çok duyguyu doruklarda yaşıyordum .

Tüm duygularımı , acılarımı , yaralarımı çekinmeden dile dökmek ne güzelmiş . Hiç tatmadığım bir duyguydu bu , beni büyüten anne babama bile böyle güvenmemiştim . Hiç açamamıştım bir insana kendimi böyle , en yakın dostumada . Sanki ilk defa nefes alıyordum ilk defa gökyüzünü denizi görüyordum sanki . İlk defa dünyada gerçekten var olduğumu hissediyordum ! Süreyya bana gökyüzü olmuştu , nefes omuştu bana .

Süreyya sen bir çok güzel şeyin birleştiği en güzel şeysin ...