16. Bölüm

Sayende

Hİç bir zaman doğru insan çıkmaz karşına.Ya zaman yanlıştır yada insan.

Dostoyesvki

Biraz zor olmuştu ama başarmıştık. Kızı odama getirip yatağıma uzanır bir vaziyette yatırmış ve oturmuş onun uyanmasını bekliyorduk.Kızı iyi hırpalanmıştı caniler her yeri morluk ve kan içindeydi eve getirdiğimiz de ne var ki Selvi bu işlerde iyi olduğundan kızın yaralarıyla ilgilenmiş ve evden bulduğum ve işe yarayacağını düşündüğüm kremleri yaralarına sürmüştük umarım bir faydası olurdu tüm bu yaptıklarımızın ,okula gelince de , fark edilmemiştik ki zaten son iki dersimiz boştu büyük ihtimallede herkes evlerine gitmişti o yüzden bizim yokluğu muz çok umursanmamıştı.

Kısık inilti sesiyle düşüncelerim den sıyrıldım ve yatağımda yatan kıza çevirdim başımı,yataktan doğrulmaya çalışıyordu ,hemen ayağa kalkıp sırtının arkasına yastık koydum rahat oturabileceği şekilde ve hemen yatağın yanındaki sehpanın üstündeki sürahiyi göstererek "Şu ister misin?"diye sordum kafasını evet anlamında sallayınca hemen bardağa su doldurup içmesine yardımcı oldum, bardaktaki sudan içeceği kadar içtikten sonra bardağı geri yerine koydum ve ona doğru döndüm.

Bize ürkek ürkek bakıyordu Selvi dayanamamış olacak ki eğilip elini tuttu "Bak,bize her şeyi anlata bilirsin bizden sana zarar gelmez,"dedi güven verircesine "Evet,bize her şeyi anlata bilirsin ama önce ,"derin bir nefes aldım"Bak bu Selvi,"dedim Selvi'yi göstererek sonra kendimi gösterdim "Ben de İlayda"dedim ve beklenti içinde ona baktım.

Zorlukla konuşarak ağzındaki yaralardan dolayı "Ben Beyza"dedi gülümsedim ve elini tuttum "burada sana kimse zarar veremez,bundan sonra bizim yanımızdan ayrılma ,tamam mı?"