17. Bölüm

Sayende

Herşeyi zamana bıraktık,

Zamanımız var mı bilmeden

Özdemir Asaf

2 hafta sonra...

Aradan iki hafta geçmişti, Selvi'ye ve daha 2 hafta önce tanıştığımız Beyza ya çok alışmış ve bağlanmıştım.

Ama garipsediğim bir durum vardı ,Kutay, bana çok tanıdık geliyordu her şeyi;sesi,konuşma tarzı ve kokusu en çokta kokusu bana geçmişten bir şeyler çağrıştırıyordu.Bilmiyordum bu konuda ne zaman konuşmak istesem kayboluyordum.

Belki de onunla konuşmalıydım.

Kutay, ben ne zaman sunuculuk yapmak için bana verilen odaya gitsem o da peşimden geliyor ve nasılsın? diye soruyordu,tuhaftı.

Düşüncelerimin sesini bastıran Selvinin çığlığı oldu,yaslanlandığım petekten doğruldum Selvi Bartu ya çarpmış ve yere düşmüştü,hemen yanına gidip onu ayağa kaldırdım,onlara doğru döndüm çatık kaşlarımla "insan bir yerden kaldırır"dedim bağırarak ,benim bu ifademe biraz ürktüler koca iri 4 inek "özür dileriz,affet bizi yenge"

dedi içlerinden bir tanesi "Ne? Yenge mi?"diye sordu sınıfa gelen Beyza"Nereden o sizin yengeniz oluyormuş,"dedi Selvi ardından ikisi birden koluma yapıştılar "vermem ben İlaydamı"dedi beni sahiplenerek "bir saniye bir saniye ,cidden neden yenge dedin?"dedim bana yenge diyen çocuğa "sıçtık"diye mırıltı duyuldu aralarında,ben tam neden sıçtınız? diyordum ki araya KUTAY girdi.

"Naber ya "dedi biraz endişeli bir şekilde , kaşlarımı çatarak"iyi"dedim,boğazını temizledi ve "siz üç kız bizimle birlikte lunaparka gelir misiniz?"dedi ,aslında ben istemiyordum taki Selvi "olurrrrr"diyene kadar ,kesin istemediği söylesemde beni zorla götüreceği için daha fazla zorluk çıkarmadan "tamam"dedim ve Beyza ya baktım ,kulağına doğru eğildim "Bizimle geliyorsun ,beni Selvinin gazabından kurtarabilecek tek kişi sensin"dedim oda gülerek "tamam,bende geliyorum "dedi.

"Tamam o zaman anlaştık"dedi Kutay.

Bu işin peşini bıraktığımı sansın Kutay bey,ama ben asla bırakmayacaktım ortada benim bilmediğim bir şeyler dönüyordu çünkü.

Zil çalınca yerlerimize oturduk ders biyolojiydi ,seviyordum ama dersi hocasını değil zira geçen gün elimde Wattpad türü bir kitap görünce hemen şöyle dedi'yani arkadaşlar ,ben önermiyorum okumayın böyle şeyler gidin klasik felan okuyun ,yani benim fikrim bu'demişti bahse varım o klasik bile okumuyor dur.

Dersin bittiğini gösteren zilin sesini duymamla ayaklandı m "kızlar ablanız,sunucu olarak odasına çıkıyor ,haydi görüşürüz"dedim ve koşarak yanlarından uzaklaştım,o kadar hızlı koşuyordum ki kan ter içinde kalmıştım en sonunda mutlak son birine çarptım "üzgünüm,seni görmedim"diyerek düşürdüğü kağıtları toplamasına yardım ettim ayağa kaltığımda kağıtları ona uzattım,kumral saçları olan mavi gözlü benden uzun bir çocuktu yakışıklıdı.

"Sorun değil"dedi gülümseyerek,tam yanından geçip gidiyordum ki "adın neydi?"diye sordu "İlayda,yan senin?"diye sordum merak etmiştim "Burak"dedi "tanıştığımıza memnun oldum Burak"dedim ve önüme döndüm ve koşmaya devam ettim arkamdan bağırarak "Bende"diyen çocuğu da duymuştum,ama sanki izleniyordum.

Bölüm Sonu

Umarım beğenirsiniz hoşça kalın hoş kalın