1. Bölüm "Ay'ın Doğuşu"

Güneş yok olmuştu hafa karanlığa bürünmüştü, ve ben vahşi silah sesleri ile uyanmıştım

Yatağımdan sıçrayarak kalktım, korkuyla odamdan çıkıp salona giden merdivenlerden aşşağıya indim,

ve yerde kanlı bedenlerle yatan annem ile babamı gördüm, korkudan nefesim kesildi ve olduğum yerde kaskatı kesildim ve olduğum yerde titremeye başladım.Evet,ölmesemde bu hayatımın sonuydu.

Ben Ayşin Kahraman.

12.12.2001 doğumluyum,okyanus mavisi gözlerim,kahverengi düz saçlarım,dolgun dudaklarım ve kalkık bir buruna sahibim boyum 1.71 kilom 53 evet zarganayım çünkü sağlıklı bir yaşamım yok,daha doğrusu normal bir hayatım yok,ve bu hayatımın cehennemini damgalayan o gün, 07.03.2024 annemle babamın ölüm günü.

Annemle babamın cesedini gördüğüm gibi annemle babamın tam dibinde duran, Yeşil gözlü,düz siyah saçlı,beyazlığına gelmiş olan kan izli takım elbisesi,elinde tuttuğu silahı,ve yüzünde intikam ateşiyle yanarcasına canice bir gülüş vardı.Evet annemle babamı o öldürmüştü,ve şuan napmam gerekiyodu tezgahta duran ay ışığı simgeli lambayı alıp adamın kafasına geçirip polisi aramalı mı yoksa koşarak uzaklaşıp sonrasında polisi aramak mı evet,2 seçenek var ama bu 2 seçenek benim hayat çizgimi belirleyecekti ve benim aklım bulanıyordu.

1. seçeneği seçtim, ay ışığı şeklindeki lambayı aldım ve adama doğru yürümeye başladım,adam beni farketmiş olacakki hemen silahını bana doğrulttu ve evet,güçsüz ben tekrardan duraksadım,ağzım kapandı kulaklarım çınladı.Ölmekten korkuyordum,çünkü daha gençtim ve yaşayacak çok şeyim vardı aklım bu dramlarla bulanırken o kalın sesi duydum "Sende kimsin?" ben mi kimim? ah hayır ayşin adamın sorusuna cevap vermelisin,ya da hayır! o bi katil.Ben bu düşüncelerle boğulurken adamın gür ve sert sesi kulaklarıma geldi "Sana bir soru sordum küçük ay ışığı bana cevap ver.​​​​​​" Ay ışığı mı? her neyse bunları düşünecek zamanım yok.. Titrek bir sesle "Annem ve babam." dedim ve adam şaşırmış gözüküyordu,çenesini havaya kaldırarak "Bir kızlarının olduğunu bilmiyordum" diyerek mırıldandı,kendi göz yaşlarımdan adamın tepkilerini tam olarak takip edemiyordum,fakat şaşkın ama bir o kadarda duygusuz gözüküyordu,içimden "Şimdi ne olacak?" diye düşündüm,ölecek miyim? Yoksa bir katilin içinde hayat çizgimi mi çizeceğim?

Masallara inanmam,aslında babam bana küçükken hep masal anlatırdı,bende onu büyük bir heyecanla dinlerdim. Fakat şuan içinde bulunduğum şey bir Peri masalı değil,Ormandaki hayvanların dostluk kurduğu bir masal hiç değil,Bu masal bir kızın kendi kaderine mâhkum olduğubun masalı,ve bu masalda kızın hayatına giden yollar trafikli ve kapkarışık,Peki bu kız tüm bu trafikten kurtulabilecek mi?...