Keyifli okumalar..

❤️🤍

( Bu hikayede geçen kişi ve kuruluşlar tamamen hayal ürünüdür. )

...

​​​​​​Tuğkan..

Annemin bugün günü olacağı için evden erken çıkmayı planlamıştım. Fakat planlamış olduğumuz her şeyi gerçekleştiremiyorduk maalesef. Sabah katlanılmaz bir baş ağrısı ile uyandığımda aynen böyle düşündüm işte. Ne kadar plan yaparsak yapalım, hayatın bizim için planladıklarının önüne geçemiyorduk.

Başımın ağrısı öğlene kadar geçmediğinden öğlene kadar evde dinlenip işe gitmeyi erteledim. Annem sabah erken kalkmış, gelecek misafirler için yemek hazırlamaya başlamıştı.Evde kalmamın iyi tarafı ise yaptığı her şeyden istifade ediyor olmamdı. Bir kaç şeyi yaparken - annem boş oturacağıma bir işe yaramam gerektiğini söylemişti - ona yardım etmiştim. Mutfakta bir şeyler yapma konusunda berbat bir insan değildim, aksine iyi sayılırdım.

Yavaş yavaş bir iki misafir gelmeye başladığında işe gitmek için hazırlanmıştım. Çok kısa ofisime uğrayıp Sadık amcanın yanına gidecektim. Bir haftadır sık sık görüşüyor, sohbet ediyorduk. Sohbetlerimiz genelde din hakkında oluyordu, ben ona merak ettiğim şeyleri soruyordum ve Sadık amca sabırla hepsini cevaplıyordu. Dinim ile ilgili az da olsa bir şeyler öğrenmeye başlamıştım. Bu beni mutlu ediyordu ve daha çok şey öğrenmek istiyordum. Sadık amca ne zaman istersem yanına gidebileceğimi söylemişti. Önceden arayıp bugün yanına geleceğimi haber vermiştim.

Koyu gri bir takım elbise giymiş aynadan kendime son kez bakıyordum şimdi.Kravatımı da düzelttik ten sonra yatağın üzerinden telefonumu aldım ve odamın kapısını açıp hole çıktım. Tam o sırada çalan zilin sesini duyarak kapıya ilerledim. Diğer misafirler gelmiş olmalıydı.

Kapıyı yavaşça açtığımda tanıdık bir yüzle karşılaşacağımı sanıyordum. Güne gidip gelen kadınları az çok tanıyordum çünkü. Bu nedenle karşımda görmeyi hiç beklemediğim birini gördüğümde olduğum yerde donakaldım.

Aklımdan bir türlü atamadığım yeşil gözlerle kesişti gözlerim. Şaşkınlıktan mı bilmiyorum ama kalbim koşu maratonuna çıkmışım gibi hızla atmaya başladı. Beni gördüğüne o da şaşırmış olmalıydı. Bir süre ikimizde gözlerimizi birbirimizden çekmedik. Onu gördüğüme öyle şaşırmıştım ki gerçek olduğuna inanamadım bir an. Gözlerimi kadının üzerinden çekemiyordum fakat kadın girdiği bir transtan çıkmış gibi hızla gözlerini kaçırdı biraz sonra.

"Çıkıyor muydun Tuğkan?." Başka bir kadın sesi duyduğumda bakışlarım diğer tarafa kaydı ve Sultan ablayı gördüm. Onun orada olduğunu yeni fark ediyordum.

Kendime gelmek için derin bir nefes alıp Sultan ablanın sorusunu yanıtladım." Hayır abla işim var biraz,sonra çıkacağım." Girişi kapattığımı anlayıp geçmeleri için kenara çekildim." Buyurun geçin siz."

Şimdi evden çıkacak olmama rağmen tam tersini söylemiştim. Şuan işe gitmek umrumda değildi zira. Günlerdir görmek istediğim kadını kendi evimin önünde bulmuştum ve şuan bundan başka umrumda olan bir şey yoktu.

İlk olarak Sultan abla içeri girdiğinde peşinden adını hâlâ bilmediğim kadın da girdi. Sultan abla paltosunu çıkarıp hemen yanında duran vestiyere asmadan önce elindeki saklama kabını bana verdi."Rica etsem mutfağa götürür müsün bunu."

" Götürürüm tabi ki." diye karşılık verdiğim sırada yeşil gözlü kadının elinde tuttuğu kare borcamı gördüm." Onu da götüreyim isterseniz." dedim kadına hitaben. Ufacık bir cevap almak için gözünün içine bakıyordum.

Başını kaldırdı ama yüzüme bakmadan cevap verdi." Teşekkürler." diyerek borcamı bana uzattı, bir an bile beklemeden dikkatlice elinden aldım. Benimle tek kelime de olsa konuşması içimi coşkuyla doldurdu. Dudaklarımı birbirine bastırıp neredeyse tüm yüzümü kaplayacak olan gülümsememi yok etmeye çalıştım.

" Neden çıkarmıyorsun çarşafını canım." dedi Sultan abla kadının öylece durduğunu görünce.

Yeşil gözlü kadın cevap vermeden Sultan ablanın yüzüne bakınca Sultan abla aydınlanmış gibi bana doğru kaçamak bir bakış attı.O an kadının benden rahatsız olduğunu anlamamam mümkün değildi. Kadının tutumunun en başından beri böyle olduğunu bilsem de bastırmaya çalıştığım gülümsemem hızla yok oldu.

Sultan abla eliyle ona yol gösterdi." Şöyle geç canım.Salon bu tarafta." Beraber salona geçtiklerinde arkalarından baktım.

Bu kadını görünce beynim uyuşuyordu ve ben bir süre kendime gelemiyordum. Yine aynı şey oluyordu. Onu evimde görmenin etkisi büyüktü tabi. Ne işi vardı burada? Sultan ablanın bir akrabası falan mıydı, yoksa bu mahallede mi oturuyordu?

"Oğlum." diyen annem salon kapısında görününce dalgınlığımdan sıyrıldım.Elimdekilerle ayakta dikildiğimi görünce kaşları çatıldı annemin." Sen niye çıkmadın hâlâ."

" Çıkamadım anne." dedim, annem garip garip yüzüme baktığında güldüm." Mutfağa gelsene bi."

Benden rahatsız olması beni üzse de bunu kafama takmak istemiyordum. Ona nasıl davranacağını bilmeyen bendim, bu yüzden şuan için ona karşı kırılmaya hakkım yoktu. Neden burada olduğunu, kim olduğunu anlamamama rağmen o kadını gördüğüme o kadar sevinmiştim ki tek ilgilenmem gereken şey buydu. Sabahtan beri keyifsizdim ama onu görünce keyfim yerine gelmişti. Bu kadının kim olduğunu annemden öğrenmeden bir saniye daha duramazdım.

" Ne oldu oğlum?." Diye sordu annem merakla, mutfağa geldiğimizde. Elimdekileri tezgaha bırakıp arkamı döndüm." Sana bir şey sormam lazım."

" Sor."

Lafı dolandırmak bana göre değildi." Az önce gelen çarşaflı kadın kim?." diyerek konuya dan diye girdiğimde annem gözlerini kıstı. Neden o kadını sorduğumu anlamaya çalışıyordu." Ne yapacaksın?."

" Merak ettim anne, söylesene." Dedim ısrar ederek. Açıklama yapamayacak kadar öğrenmem gereken şeye odaklanmıştım.

" Hani bahsetmiştim ya mahalleye yeni taşınan biri var diye." dedi neden söylediğini anlam verememiş gibi. Annemin bana böyle bir şeyden bahsettiğini hatırlıyordum ama çok üzerinde durmamıştım o zaman. Kafamı sallayarak onu onayladığımda devam etti." O kızla babası işte onlar. Tanımıyorum bende kızı, ilk defa gördüm."

Bu mahallede oturuyordu. Bu kelime artık o kadını tekrar göremeyeceğim diye telaşa kapılmama gerek olmadığı anlamına geliyordu. Bu bilgiye inanamamışım gibi içimden tekrar ettim.

Sorularıma devam ettim." Nereye taşınmışlar peki?."

" Sultan'ın oturduğu apartmana." Neden beraber geldikleri belli oluyordu. Sultan ablanın evinin mahallenin neresinde olduğunu biliyordum ama tam olarak hangi apartmanda oturduğuna hakim değildim. Fakat bunu öğrenmek kolaydı." Ne sırıtıyorsun sen şimdi. " Diye sordu annem tutamadığım gülümsememe bakarak.

" Mutluyum."

" Bu mutluluğunun o kadın ile bir alakası var mı?."

Muzipçe gülüp cevap vermediğimde kaşlarını çattı. Huyumu bildiğinden," Sen bir şeyler karıştırıyorsun ama çıkar kokusu." diye söylendi huysuzca, ben bir şeyi söylemek istemediğimde kimse ağzımdan laf alamazdı." Niye gitmiyorsun ayrıca sen. Gün de sıra bana gelince sabah erkenden soluğu dışarıda alıyorsun. Bir garip sin bugün."

"Başım ağırdı ya bugün, biliyorsun." dedim kendimi savunarak.Annemin yüzü anında düşerken sorgulmayı bir kenara bıraktı."Geçmedi mi ağrısı. Niye söylemiyorsun." Dedi endişeyle. Ufacık bir şey bile olsa bize, çok üzülüyordu.

" Geçti başımın ağrısı annem." Üzülmesine katlanamadığım için gülümseyerek gidip yanağından öptüm. " Turp gibiyim ben. Misafirlerinle ilgilen hadi. Ben birazdan çıkarım."

Annem sözlerimle hemen yumuşadı." Tamam, geç kalma akşam ama." dedikten sonra mutfaktan çıkacağı sırada;

"İki dakika bekler misin burada beni anne?." dedim, bana doğru döndü tekrar." Odama gidip geleceğim hemen."

" Bekliyorum da, niye bekliyorum?."

" İki dakika bekle öğrenirsin." diyerek mutfak kapısına yöneldim.

" Tamam, bekliyorum ama hızlı ol."

Hızlı adımlarla koridoru geçerken salona doğru bir bakış atmamak için kendimi zor tuttum. Kadın çarşafını çıkarmış olabilirdi ve benim onu görmemi istemediğini yeterince belli etmişti. Ne olursa olsun onun istemediği bir şeyi hiç bir şekilde yapmazdım.

Odama girip kapıyı kapattım ve acele etmeye çalışarak çalışma masamın önüne geldim. Küçük beyaz bir not kağıdı ve kalem alıp içimden geçen bir kaç cümleyi kağıda geçirdim. O kadın evime kadar gelmişti ve ben hiç bir şey yapmadan bu evden gitmesine müsaade edemezdim. Bu notu okumasını istiyordum.

İşim bitince geldiğim şekilde mutfağa geri döndüm. Annem tezgahın önünde bir şeylerle uğraşıyordu.

" Anne."

Elindekini bırakıp bana baktı. "Efendim."

"Şu borcamda ne var bilmiyorum ama bana ondan ayırsana. Akşam gelince yerim." Diyerek yeşil gözlü kadının getirdiği borcamı işaret ettim. " Bunun için mi beklettin beni?."

Şüphe ile sorduğu soru ile gözleri kısıldı." Evet." dedim." Sakın unutma bak."

Elbette bu notu o kadına ulastirmasını annemden istemeyecektim. Bunu için daha iyi bir seçenek vardı. Annem kabul edip mutfaktan çıkmadan önce ona Beyza'yı çağırmasını söyledim. Beyza salonda misafirler ile birlikteydi.

Az sonra Beyza mutfağa girdiğinde" Beni çağırmışsın abi." Dedi sırtını tezgaha yaslayarak.

" Evet, senden yapmanı istediğim bir şey var." Dedim ve ekledim." Ama ne şuan ne de daha sonra bu konuyla ilgili tek bir soru sormayacaksın."

Meraklı bir ifadeyle sordu." Neden?."

"Sorgulamak yok, kabul ediyor musun, etmiyor musun?."

Bir iki saniye düşünüp cevap verdi."Ediyorum ama bir şartla." Dediğinde gülerek yanağını sıktım. "Onu tahmin ettim zaten, fırsatçı bücür."

"Ya abi, bana bücür demesene."

" Niye kızım sen büyüdüğünü mü sanıyorsun, on yedi yaşındasın daha."

" Senin gözünde ben hep küçüğüm zaten."

"Aynen öyle, neyse hadi kaç kitap istiyorsun sen şimdi üç yeter mi?."

Kabul etmiyor olacak ki cık cıklayıp dudaklarını büzdü." Yani soru sorma falan diyorsun-"

Lafını kestim." Dört."

" Beş kitap."

Kaşlarımı çattım." Batıracaksın kızım sen en sonunda beni ha."

" Benden bir şey isterken iki defa düşün."

"Bu sefer mecburdum, yoksa bilmediğim şey mi." diye karşılık verdikten sonra dörde katladığım not kağıdını ona uzattım." Bu kağıdı salondaki kadınlardan birinin çantasına atmanı istiyorum."

Hayretle kaşlarını kaldırdı." Niye ki?."

" Anlaşmaya uy. Soru yok demiştim." Merakla uzattığım kağıdı eline alıp açmaya yeltendiğinde elini tutarak durdurdum. "Okuyabilirsin demedim."

Ofladı." Ne yapmaya çalışıyorsun abi."

Cevap vermeden dümdüz suratına baktığımda pes ederek." Tamam, kimin çantasına koyacağım." Dedi.

Beyza'ya kadını tarif edip mutfaktan yolladım ardından işe gitmek için evden Beyza hangi kadından bahsettiğimi anladığında bir an şaşkınlıkla yüzüme bakmıştı ama soru soramayacağını bildiği için susmuştu. Sonrasında bunu Beyza'dan istediğim için pişman olmazdım umarım.

Ofise bir saatliğine uğrayıp ardından Sadık amcanın yanına gidecektim.

O kadını evimde görmenin şaşkınlığını üzerimden atmak uzun sürecekti. Gökte ararken yerde bulmuştum resmen. Fakat ona nasıl ulaşacağımı bilmemek beni deli ediyordu.

Yinede bu kadına çok fazla ilgi duyuyordum ve ondan uzak duramayacağımın farkındaydım. Onu bir kez daha görmek bundan emin olmama yetmişti. Mutlaka benimle konuşmasını sağlayacaktım. Bu konuda kararlıydım ve beni bundan bir tek kendisi vazgeçirebilirdi.

...

05***: Selam.

05***: Sana bir teklifimim var.

05***: Arkadaş olmaya ne dersin.

Emir: Bir gün sonra kaldıracaksan neden engelledin.

05***: Dayanamadım.

05***: Yufka yürekli bir insan olduğumdan heralde.

05***: Onu bunu boş ver, sen soruma cevap ver önce.

Emir: Sanal arkadaşlıklardan hoşlanmam.

Emir: Bunu yeterince belli ettiğimi düşünüyorum.

05***: Baya belli ettin, ona laf yok.

05***: Ama bir de şöyle düşün.

05***: Benimle sanaldan arkadaş olmayı hiç denemedin.

05***: Belki hoşlanırsın, denemekten ne zarar gelir ki.

Emir: Diyelim ki öyle.

Emir: Senin benimle oynamadığını nereden bileceğim.

Emir: Kendine eğlence arıyor olabilir sin.

05***: Kesinlikle yapmam böyle bir şeyi.

05***: Gerçekten.

Emir: Söylemeye çalıştığım şey şu.

Emir: Seni tanımıyorum ve tanımadığım insanlara güvenmem.

Emir: Tanımadığım ve güvenmediğim biri ile arkadaşlık kurmak bana çok uzak.

Emir: Gayet açık.

05***: Tamam.

05***: Daha fazla ısrar etmeyeceğim.

05***: Ama fikrini değiştirirsen buradayım ona göre.

Görüldü ☑️

05***: Yine başladık.

05***: Her neyse :/

05***: Hoşça kal, sağlıkla kal.

Görüldü ☑️

05*** Çevrimdışı.

Emir Çevrimdışı.

...

​​​​​​Selamün aleyküm.

Bölüm ile ilgili düşüncelerinizi yazmanızı çok isterim.

​​​​Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen..

Allah'a emanet olun.

💮❤️