“Erkekler takım elbise giyip, kravat takıp mahkemeye geldiklerinde ceza indirimi alıyorlar. Benim takımım, kravatım yok. Annem, apar topar evden bulabildiği tişörtü getirdi. O adam, karısını başka adamlara satan kendisiymiş gibi ‘namusumu temizledim’ diyecekti. Siz onu üç beş yılla yargılayıp, namusu kirlendi diye mazur görüp, yandan gülüşümü tahrik sayacaktınız. Hatta bir de ona üzülürdünüz. Oysa namus benimdir, Hâkim Bey. Benim namusum, benim bedenim kimseye emanet edilemez. Bir kağıda imza attık diye kimselere bırakmam. Ben yaşamak istiyorum, kızım yaşasın istiyorum. Ölmek istemiyorum. Bu ceza indirimleri, o erkeklerin her şeyi yapıp kurtulmalarına olanak sağlıyor. Ama ben şiddet gördüm, işkence gördüm, tehdit edildim ve artık dayanamadım. Bundan sonra da sessiz kalmayacağım. Burada sadece kendi hayatımı savunmuyorum, aynı zamanda milyonlarca kadının hakkını savunuyorum.”