11. Bölüm

Afra'dan

Savaş bey gururlu bir şekilde "Nerede görev yapıyorsun kızım?" diye sordu "burada görev yapıyorum savaş bey" diye cevap verdim

biraz daha konuştuktan sonra saatin geç olduğunu ve eve gitmem gerektiğini fark ettim

"Saat baya geç olmuş en iyisi ben gidiyim." dedim gökçe hanım itiraz edip "İstersen bu akşam burada kal kızım" dedi

içimdeki küçük kız çocuğu kabul etmek istiyor ama iç sesim de hemen yelkenleri suya indiremezsin diyor

" Yok ben rahatsızlık vermeyeyim" dedim ama bu sefer de sinem abla konuşmaya baladı" ne rahatsızlığı ya sen bizim ailemizden bir bireysin sonuçta" dedi bu sefer de ben itiraz etmeye başladım " hem kıyafetim falan da yok yanımda" dedim

sinem abla tekrar konuşmaya başladı "ya dert ettiğin şeye bak annem verir ben veririm kıyafet sana " diye ısrar etmeye devam ettiler tam bir bahane daha bulacakken defne yanıma gelip elimi tuttu ve "Hala lütpen bu gece buda kall" dedi

ya bak nalet gelsin içimdeki çocuk sevgisine

artık dayanamayıp oflayarak "peki" dedim ama Gökçe hanım, Sinem abla ve Defne bana ziyade savaş kazanmış gibilerdi "peki gökçe hanım ben biraz yoruldum da dinlenebileceğim bir yer var mı?" diye sordum gökçe hanım "Sinem hadi kardeşine odasını göster" dedi ve sinem abla da bana odayı göstermek için peşimden gel dedi ben de peşinden gittim

salondan çıkıp sağ tarafa döndüğümüzde karşımıza asansör çıktı ve binim 3. katın düğmesine bastı

ulan afraa evde asansör vağrr

lan harbiden yaa

kız bunlar bizim maaşı çerez niyetine yerr

yav bir sus şaziye yaa

ok bb

iç ses ile tartışmayı kesip asansörden indik ve koridorda yürüdük 3 odayı es geçtikten sonra koridorun en sonundaki odaya girdik

(yatak odası biraz daha büyük düşünün)

(giyinme odası)

(banyo)

oha lan giyinme odası ve banyo bile var

sinem abla "nasıl beğendin mi*" diye soru ve " evet güzelmiş" diye cevap verdim daha sonra gökçe hanımın tasarladığını söyleyerek bana kıyafet getirmek için odadan çıktı

vay be bir ailenin olması böyle bir şeymiş

nasıl bir şeymiş

ya gördün sana nasıl davrandıklarını

iç sesimle konuşmamı bölen sinem ablanın elinde pijama ile odaya girmesi oldu odaya girdi ve yanıma gelip pijamaları verdi " eğer olmazsa söyle sarpın kıyafetlerinden getireyim" dedi ben de başımla onayladım ve odadan çıkmasını bekledim

sinem abla odadan çıkınca banyoya gidip duş aldım ve sonra üstümü değiştirip yatağa yattım

yaşadıklarımı ve timimin ne yaptığını düşünerek uykuya daldım

...

SABAH

AFRA'DAN

Yine kabuslarla dolu bir gecenin sabahına uyandım ve yatakta biraz telefonu kurcalayıp saate baktım saat daha 4.30'du banyoya gittim

günlük rutinimi halledip giyinme odasında bulduğum spor kıyafetlerini giydim ve ses çıkarmadan bahçeye inip spor yapmaya başladım

80 tur koşu 120 şınav ve mekik 150 de barfiks çekip sporu bitirdim ve etrafa baktığımda korumaların şaşkın bakışına daha fazla maruz kalmamak için salonun bahçeye açılan kapısından içeri girdim ve odaya geri gittim duş alıp üzerimi değiştirdikten sonra geri aşağıya indim ve yemek odasına girdim

saat 8.30 olduğu için herkes buradaydı ve sanırım beni bekliyorlardı "günaydın,beklettiğim için özür dilerim" diyip boş olan yere yani oğuz ve alp in arasına oturdum ve herkes günaydın dedikten sonra savaş bey "afiyet olsun " dedikten sonra yemeğe başladık

aralarda savaş bey, alp ve oğuz şirketleri hakkında konuşuyordu

yemek bittikten sonra salona geçip oturduk ve savaş bey "kızım sen ne kadar zamandır buradasın" diye sordu "askerliğe burada başladım yani bir 5 sene oldu" dedim savaş bey onaylayıp önüne döndü bu sefer de ben konuşmaya başladım" seavaş bey siz nerede görev yapıyordunuz" diye sordum

yüzünde bariz bir mutluluk vardı "ben alp ve oğuz ile şırnak da görev yapıyorum şuanlık izin almıştık bu olaylar yüzünden" dedi ben de onayladım

biraz daha konuştuktan sonra kapı çaldı ve hizmetli abla kapıya baktı birkaç saniye sonra salona geldi ve "afra hanım iki tane asker bir de doktor sizi çağrıyor " dedi

Ne

umarım düşündüğüm şey değildir

kadının bunu söylemesi ile benimle beraber tüm aile ayağa kalkarak kapıya gittik

askerler asker selamı verdikten sonra gözleri benim ve savaş beyin arasında gidip geldi ve bir tanesi konuşmaya başladı "komutanım kılıç "

bunu dedikten sonra kalbime giren ağrıyla kalbimi tuttum ve korkuyla "hepsi mi" diye sordum "hepsi" diye cevap verdiler bu sözleri ile daha fazla canım yanmaya başlamıştı onları tek başlarına göreve göndermemem gerekiyordu Allah benim cezamı versin

savaş beye baktığımda o da şok ve üzüntüyle bana bakıyordu aynı anda askerlere dönüp" vatan sağolsun" dedik askerler tekrar selam verip arkalarını döndüler ve gittiler arkalarından kapıyı kapattık

artık kendimi sıkmayı bıraktım, ayaklarım beni taşıyamadı ve yere düştüm duygusuzca yere bakarken göz yaşlarım akmaya başladı ve etrafımdaki insanları düşünmeden hıçkırarak ağlamaya başladım

________________________________________________________________________________

BÖLÜM SONUU

EHEHE BEN BİR BOK YEMİŞ BULUNUYORUMM

NEYSSEE DİĞER BÖLÜM YAKIN BİR ZAMANDA GELİR

BÖLÜM NASILDII

BU ARADA EGEYİ AKSATTIK SANIRIM CANIMIZA OKUYACAK AMA KIYAMAYADA BİLİRR

NEYSSE SONRAKİ BÖLÜMDE GÖRÜŞÜRÜKKK