Damlanın o dediği beni çok sinirlendirmişti geçmişim benim kırımızı noktam bu konuyo konuşmaktan ve konuşulmasından nefret ediyorum bu yüzden orda kendimi durduramadım

" Sen kimsinde benim geçmişim kurcalıyıp kardeşimi üzüyorsub senin ne hatdine " dedim ve saçını tutup kafasını yüzümle bulusturup bir tokat daha atım ve damla yere düştü

Benim canım arkadaşlarımda çekirdek çitlemeyi bırakıp bizi ayırdı " sakın ol " dedi Nilay " Nilay sende biliyorsun geçmişimi bunu demeyip nasıl sakın olmamı beklersin hem kardeşimin halini görmüyimusun " dedim ve burayı kolundan tutup kaldırdım " ben şimdi gidiyorum yoksa elimden bir kaza çıkıcak " diyip parkatan çıktık buray bana şaşkınlıkla bakıyidu

Burayla kumsala gidip oturduk bir süre sonra eve gitik ben odama çıktım ve biraz uyudum

🌸

Kapımın çalmasıyla uyandım " gir " komutunu verince içeriye buray girdi ve pufa oturdu " şey bu gün içib teşekkürler" dedi sadece gülümsedim çünkü hiç iyi deyildim " sen iyimisn " dedi buray gözlerim doldu " deyilim hiç iyi deyilim " diyebildim sadece ve göz yaşlarım istemsizce dökülmeye başladı buray yanıma geldi ve bana sarıldı buray sarılınca nedenini bilmediğim bir sebepten içim huzur doldu ve bende ona sarıldım

Başkalarının yanıda ağlamayı yada kendimi acındırmayı sevmezdim ama buna ihtiyacım olduğunu hissediyordum sanki biraz şevkatin ve sevginin tüm yaralarımı saracağınü hisediyorum ve bu sevgiyi ararken canımı daha çok yakmaktan korkuyordum bu yüzden hep insanlarla arama mesafe koydum