Bir süre sonra aşrı yorulmuştum dayanamadım ve bir ağacın dibine oturdum biraz soluklanmaya ihtiyacım vardı . Birden bir el silah sesi geldi çok korktuğum için yerimden sıçradım ve silah sesleri artmıştı hemen yerimden kalktım ve koşmaya başladı çok korkuyordum

Koşarken bileyimi burkutum ve yere düştüm korktuğum için hemen ayağa kalktı ve koşmaya devam ettim hem topalıyor hem koşuyordum

Mert den

Lerayı kaçıran barandı baran benim eskiden çok iyi bir dostumdu takı kız kardeşi elif ölene dek Elif'i ikimizinde düşmanı olan berat öldürmüştü bende ordaydım berat Elif'i vururken berat Elif'i vurduktan sonra kaçmıştı ve sadece olay yerinde ben kaldığım için baran Elif'i benim öldürdüğümü düşünüyordu bu yüzden oda intikam almak istemişti bu yüzden lerayı kaçırdı

Barananın attığı adrese gitiğimizde kimsenin ortalıkta olmadığını gördüm ve bunun bir tuzak olabiliceni düşündüm ve öyleydide arkamdan bir el silah sesi geldi arkamı döndüğümde bir adamımın vurulduğunu gördüm hepimiz siper aldık ve çatışmaya başladık

Batandan

Lerayı kontrol etmek için depoya gitiğimde depoda kimsenin olmadığını ve sandalyenin cam kenarında olduğunu fark ettim lera kaçmıştı " adamların yarısını huraya bırak diyer yarısıda beni takip etsin " diye bağırdım ve hemen camın açıldıgı yere yani ormana lerayı aramaya başladım

Bir süre lerayı aradıktan sonra silah sesleri geldi evet mert gelmişti bir süre sonra sesler kesilmişti ya mert öldü yada bizimkiler ikisinden biri bunları düşünmeyi bıraktım ve lerayı aramaya devam ettim " lera nerdesin çık ortaya yoksa ben bulurum ve ben bulursam seni sonun çok kötü olur " diye bağırdım

Lerayı ararken yakınlardan silah sesi geldi .

Mertden

Herkesi vurduktan sonra orda olan bir depo vardı depoya baktığımda kimse yoktu yanlız bir camın açık olduğunu ve camın altında bir sandalye olduğunu gördüm lera kaçmıştı " aferin kızım " dedim içimden sesizce

" Herkes oramana " dedim

Lerada

Bir süre sonra silah sesleri kesilmişti ama tekrar bir silah sesi gelmişiti fakat bu dahada yakındandı korkuyordum , bileyim acıyodu koşmaya takarım kalmadı ve yere çöktüm kaçmam gerekiyodu aklıma bir fikir geldi ve hemen bir ağaca çıktım burda beni bulamazlar diye düşündüm ağacün nerdeyse en tepesine çıkmıştı ve bir dalına oturdum bileyime baktığımda morarmış ve şişmişti

Hayal ağacın tepesinde yedim vir süre sonra o admlar geldi hemen nefesimi tutum ve beni göremiyince yola devam ettiler rahat bir nefes verdim ama bileyim çok acıyodu

Hayla ağaçtaydı baya acıkmıştı ve inmeye karar verdim tam inerken ayak sesleri geldi tekrar nefesimi tutum ve gelene baktım gelen mert abimdi " mert abi " dedi hemen Mert abim etrafına baktı ama beni göremedi " yukarıya bak " dedi kafasını kadırdı ve göz göze geldik gülümsedi ve raha bir nefes verdi hemen aşaya indim aşaya iner inmez mert abim bana sarıldı ve " iyimisin o it sana bir şey yaptımı " dedi kafamı olumsuz anlamda saladım ve " yok ama bileyimi burkutm çok acıyo " dedim der demezde beni kucağına aldı ve yola devam ettik

Evden 

Okul saati gelmiştide geçiyodu ama hayla lera ortalıklarda yoktu Nergiz hanım iyice endişelenmişti " anne tamam şimdi gelir sakın ol " dedi buray Nergiz hanım kafasını olumlu anlamda saladı ama hayla korkuyordu kızını tekrar kaybetmekten , bir kere bile kokusunu içine çekememekten korkuyordu

1 saat sonra

Lera hayla ortalıkta yoktu kimse leraya ulaşamıyodu evdeki herkes panik yapmıştı ve hemen barut beyi , merti ve diyer abileri çağırdılar onlarda eve geldiklerinde lera hayla ortalıkta yoktu her yerde onu arıyolardı birden merte bir arama geldi ev halkı hepsi merte baktı mert telefonu açtı ve karşısında eli kolu bağlı bir şekilde lerayı gördü arkasından bir ses geldi " şimdi sana bir adres atıcam ve sen oraya tek başına geliceksin eyer tek gelirsen kızı sapa sağlam alırsın ama eğer gelipte yanında biri olursa orasınıda sen düşün " dedi bu barandı ( neyse işte hepiniz burayı biliyorsunuz )

Nergiz hanım lerayı öyle görünce daha fazla ağlamaya başladı ve herkes baranın atığı adresw gitti