1. Bölüm

"Yani diyorsun ki" sandalyenin etrafında yarım tur atıp sandalyenin sağindan soluna geçti."Sevgilin magazinlerde başka biriyle kol kola, o adamı gazetecilerin önünde boğmaya çalişmani görmezden gelerek konuşuyorum,sen kıskanıp kızı öldürmediğini söylüyorsun.

Sandalyedeki gergince etrafa bakan adam fısıldayarak cevap verdi:

—Benim derdim o yavşaklaydi, sevgilimi seviyordum."

—Milyonların önünde sana "sarhoş bir hayran" demesine rağmen?

—İlişkimizi gizlememiz gerekiyordu.

—Bak Ufuk. Konuşmaya hızlıca giriş yaptım.

—Suçlu olmadığına inanmak istiyoruz ama senin silahinla vurulmuş.Olay yerinde bulduk.

—Son zamanlarda sayısız tehtid almıştı,korkuyordu.

—Bu yüzden silahı ona verdin?

—Ona gereksiz olduğunu söylemiştim.

Mete masaya vurarak bağırdı:

—ENAYİ MİYİZ LAN BİZ, GENCECİK BİR KİZİ VURUP BİRDE ÜSTÜNE SAÇMA SAPAN ŞEYLER ANLATIYORSUN.

Mete yorulmuştu, 3 saatir burada bu adamla yüz yüze bakmıştı, adamı yanlız bırakıp çıktık.

Başkomiserimin odasına giderken gülümseyerek omuz attım:

—Burdan çıktıktan sonra bir işin yoksa takılalım mı güzellik?

Beklemediğim şekilde kahkaha attı:

—Olur Demir bey, ama hesap bu sefer senden.

—Tamam be oğlum hallederiz.

İçeri girerken ciddi yüzlerimizi takınıp düşüncelerimi teorilerime bıraktım.

Evet, Polisyem sizlerle profesyonel değilim ama kaliteli bir şey yapmayı amaçliyorum.

Sevgi ve Saygılarımla