Artık iki yabancıyız.
Belki de artık iki yaralı,
Hani herşeyin iklimi değişir,
Sonra sonbahar gelir
Çöker ya üzerine yaprakların
Hüzün sarar herşeyi,
Herşeyin tadı değişir,
Rengi değişir,
Biz değişiriz.

Sana yazıyorum, ellerim titriyor.
Bu satırları okurken anlıyacaksın.
Sanırım biraz değil,
Çok üzüldüm.
Kalbim kırıldı kırılacak değil,
Yerinden çıkacak gibi.
Üzerime çöktü gece,
Üzerime çöktü kederin,
Bir suskunluk çöktü üzerime,
Acıtan birşeyler var
Tekrar edip duruyorum kendimi.

Kendimle kavga halindeyken dahi
Tam "evet tamamlandım" dediğim an da
Aniden sustu ve bıçak gibi kesti gidişin
Eksildim tamamladığın yanlarımdan.
Aslın da biliyordum gideceğini,
Eksik kalacağımı,
Darma duman olacağımı,
Biliyordum,
Kendime itiraf etmekten
Korktuğum gibi..

Sen ey delice sevdiğim, hatırla
Sanki parmak uçlarımız değse birbirine.
Kıyamet kopacak gibiydi.
Sanki bir deprem yayılıp altımızdan
İçeri çekecek gibiydi.
Şimdi yenik düştük birbirimize,
Kendi yıkıntılarımızn altında kaldık,
Zaman üzerimize örttü tüm mazimizi.

Bir yetim gibi azarlanırken,
Önce bir fırtına koptu içim de
Sonra, sonrası işte bu haldeyim,
Biraz kırgın, biraz yaralanmış, değil
Herşeyin en şiddetli halinde
Haksız değildin, olmayacak deyişinde
Haksız değildim,
Gideceksin biliyorum dediğimde