Gideceksen, lütfen şimdi git
Üzülüyorum, içimde korkuların birikiyor
Bir varsın bir yok gibi,
Aklımı senden alamıyorum..
Tüm duygularım, benliğim ve ruhum,
Karma karışık.
Ben artık kendimi tanıyamıyorum
Kabına sığmayan bir su gibiyim ama
Yinede hiç bir şekle giremiyorum..
Uyku ve uyanılık arasındaki,
Sarhoşluk halindeyim
Ne uykumdan anlıyorum,
Ne de bilincim yerinde
Hani derin bir nefes alırsın da
O nefes doldurmaz ya göğsünü
Hani hiç birşey avutmaz ya insanı
Bir kâbus gibi içine çeker hâtıralar
Kaybolursun o derin karanlıkta...
Bir burukluğa veya kırılmışlığa,
Esir edersin kendini
Hani yalnızlığın depreşir,
Ne yapacağını bilemezsin.
Arıyacak ve ağlayacak hiç kimsen yoktur,
Odan da yatağına çekilip,
Kalırsın ya bir başına
Gözün tavana ilişir,
Boş boş bakarsın kör bir noktaya.
İçin acır da,
Dizlerini çekip kendine sarılırsın.
Lütfen gideceksen, şimdi git
Ben her zamanki gibi, kandırırım kendimi
Sana itiraf edemediğim herşeyi
Yalanlar ile süsler, kendime söylerim
Olmadı derim, zaten olmayacaktı felan
Uğramam bir süre buralara,
Geceleri evden çıkar, ellerim ceplerimde
Sokaklar da teselli ederim kendimi,
Sokaklar, kaldırım taşları, anlar beni
Sırdaş olurlar belki bana.
Gideceksen şimdi git,
Alışırım demiyorum ama,
Alışmış gibi yaparım en azından
Kimseye belli etmem sızlayan yanlarımı,
Zaten kimse de analamaz beni
Belki odalarımın duvarları anlar
Olsun, onlarda konuşamaz zaten.
Annem arada bir ara şefkat eder
Komuşlarım çaya çağırırı belki
Belki eskisi gibi,
Dostlarımda arada bir arar beni
Çay, sigara, kitaplar ve şiirler ile
Tüketirim geriye benim için
Ne bıraktıysan
Gideceksen şimdi git,
Ama kalacaksan..
İşkence etme artık bana..
