Ey benim, benden bi haber

Uykulara bürünen yârim

Sen yağmur kokan, hasret kokan

Sızlatan, ağlatan, kanayan,

Ve bağrımı yarıp çatlatan,

Yüreğim avuçlarında,

Can çekiştiğim, sürgünümsün.

Sen serâbım,

Uçsuz bucaksız çöller de,

Kaybolmuşluğum, şaşkınlığım,

Dua, dua yakarmışlığımsın..

Sen iki yakamın boğazım da düğümlendiği

Gözyaşlarımsın.

Ömrümde bir vakit,

Seni uzaktan uzağa izlerken,

"Sevdiğim" diyemediğimden beridir.

Öyle hâyâl meyâl değil,

Ayan beyan hatırlayarak gözlerini,

Kahrolduğum gecelerim var.

Kurulutulmuş gül yaprakları gibi,

Savurulurken sokağından,

Rüzgarların yarenlik ettiği,

Sürgünlerim var.

Birde, birde sana gölgen kadar yakın,

Gök yüzü kadar uzaklardan ağlayan,

Söz dinletemediğim yüreğim var.

Seni uykusuz gecelerimin sarhoşluğunda

Sabahlara dek, şiirlerimin mısralarına

Kitaplarımın, terkedilmiş,

Hikayelerine yazıyorum.

Sana, ayyuka çıkan duygularımı

Haykıramadığım için

Böyle bi çare, ve kimsesiz

Şiirlere vuruyorum kendimi.