Unutacaksın,

Ve unutulacaksın

Üstüne defalarca yazılıp

silinen bir kağıt gibi

Kalemlerin dili tükendiğinde,

Boşlukta savrulan bir yaprak gibi

Yitip gideceksin

Çünkü bu hep böyledir,

Senin gibiler, unutmaya meyillidirler,

Bu yüzden vebal nedir bilmezsiniz

Sen yada sizler,

Yüreği merhamete kapalı,

İyi niyetli tüm çocuksu duyguları

istismar edenler..

Gözümde pul kadar değeriniz yok işte.

Şimdi sen, sevgiden, aşktan bahsedip,

Dibine kadar battığın yalanların kölesi

Sayfalar dolusu kirletilmiş bir hayat da

Terk edilmiş sokakların

Duvarlarına yazılan

isyan şiirlerinin son noktası..

Ve adını yalan bir sevdadan alan

Ayrılık türkülerinin nağmelerinde

Kahredilen, Ah edilen, kalplerde esirsin

Bana göre ise bir hiçsin...

Derler ki, devran her halükarda döner

Gün geçer, günler geçer,

Mevsimler, aylar ve nihayet ömür geçer

Hayatımızdan yer tüketiriz kendimizi

İpleri zamanın ellerine asılı

kuklalar gibiyiz

Dünya böyledir, hayat böyle,

Ne geçmişten geçip gelenler var şimdi

Ne gelecekte bizi ümit edenler

Kalbimi kapattım sevdalara,

Yedi kat zindanlarda mühürlüyüm artık

Şikayetçi değilim kimseden, ve senden...

Hepimiz bu oyunda çizilmiş karakterleriz

Sana aşık olunmak düştü, bana ayrılık

Ben kendi hükmümde bir kararım

Şahitlere, delillere ispata gerek yok

Bu benim kendime verdiğim müebbet ilanım

Adımı sormasın kimse

Çakılı kalsın duvarlarında bu zindanın

Adımı aklamaya yeter zaten

Senin vicdanın...