Kuzey'den
Gece dış kapından gelen şiddetli seslerle uyandım. Gözümü açtığımda Karan ın odada olmadığını fark edip odadan çıktım.

Aşağı indiğimde hoş bir görüntü yoktu. Karan ın kucağında amaya vardı. Karan a sımsıkı sarılmış başını karan ın omzuna gömmüş ağlıyordu.

Karan ın beni görünce gözleri parladı. Bana dönüp "Kuzey iki dakika Amaya ya bakar mısın ufak bir işim var" dediğinde hızla kafamı salladım ve Amaya nın yanına gittim.

Karan "Amaya, abicim iki saniye kuzeyin yanında dur hemen geliyorum tamam mı sakın korkma" dediğinde Amaya Karan ın kucağından inip koltuğa oturdu.

Bana bakıp "sana sarılabilir miyim" dediğinde cevap verme gereği duymadan kollarımı sıkıca ona dolayıp onu kucağıma aldım.

Karan Amaya nın o olmadan biraz daha dayanabileceğini anlayıp dış kapıya yöneldi. Dışarıdan biri hâlâ tüm gücüyle kapıyı yumrukluyordu.

Karan kapıyı açıp dışarı çıktı.