***

Eve geldiğimizde Asil daha sakindi. Arabadan inip beni kucağına almaya çalıştığında onu durdurup arkadaki korumalardan birine "ee biri bana tekerlekli sandalyemi getirebilir mi" diye seslendim.

Asil şaşkın yüzüyle "nah getirir" dedi ve beni kucağına aldı. "Asil, seni öldürürüm" dedim sinirle. Yüzünde tabe efenim der gibi baktı. Arkadaşlar benden günah gitti.

Kolumu karın boşluğuna geçirdim. Asil yamulup "Laren? Ahh. N'apıyosun ya" dedi inleyerek. "Eben yapıyorum Asil'ciğim" dedim. Ama "tamam Laren'ciğim" demesini beklemiyordum.

Ona şaşkın şaşkın bakarken oda bu halim hoşuna gitmiş gibi tebessüm ederek alnımı öptü. Ona tip tip baktığımda nefes vererek gülümsedi veee ben bu sefer bişey fark ettim. Gamzesi vardı! Hemde kocaman!

Eve girdiğimizde ben hâlâ ona kötü kötü bakarken bu sefer kocaman gülümseyip beni mutfak sandalyesine oturttu.

O hizmetlilere yemekleri getirmelerini söylerken benim hâlâ gözlerim kararıyordu. Daha fazla dayanamayıp kafamı masadaki kolumun üzerine çat diye attım. Evet resmen kafamı attım.

Asil hemen bana dönüp koşarak yanıma geldi. O benim gözlerimi göremiyordu ama ben kolumun altından onu görebiliyordum.

"La-laren, sen iyimisin kızım" dedi. Tepemde olduğu için onu göremiyordu. Şu an kafamı kaldırıp suratındaki o ifadeyi görmek isterdim ama kafamı kaldıracak halim yoktu.