+kimsiniz

+bu nasıl bir şiir

+deli olduğunuza emin misiniz

+tımarhaneden mi yazıyorsunuz

-Bir Çığlık ve Bir Gül
Bütün dünya yıkılırken gözlerimden,
Bir yel gibi savruldum, hani,
Ne rüzgar var, ne deniz, ne kara,
Bir tek o çığlık kaldı içimde…

Karanlık, yavaşça sardı benliğimi,
Hep bir daha görmem diye her şeyi,
Bir yıldız bile düşmedi, bir umut da,
Yalnızca düşlerimde soldu her şey.

Ama bir gül var, bilmem nerede,
O kırgın toprakta, belki de toprağın öte yanında,
Bir sabah rüzgarı gibi, farkında olmadan
Bir nefes olurum, bir umut olurum.

Ve belki de, bu çığlık,
Bir çiçeğin en son kahkahasıdır,
Bütün bu karanlık,
Bir gündüzün doğmasını bekler,
Bir tek gül, bir tek göz açılması…

Sonra, yine düşerim.
Ama belki bu kez, biraz daha huzurlu ve delice…