Ama bana bakma öyle
Sakin olma bir şey söyle, ölücem be hiç mi sevmedin?
Karşılıksız olmaz ki
Ölüler alkış tutmaz ki, bak öldüm ben hiç mi sevmedin?

-ama bana bakma öyle-/Vagon

Tuğrul abime side eye atıp arkamı dönüyordum ki arkadanTurgut abimin bana seslendiğini duydum. Viranın elini bırakmadan arkama döndüm ve elinde benim ceketlerimden birini tutan Turgut abimi görmek, gerçekten beklediğim bir şey değildi.

Yanımıza gelip ceketi omuzlarıma bıraktı, "bir hava soğuk bücüriye, iki senin neden hiç montun yok, cekeyle mi doğdun sen" dediğinde ister istemez dudağımda bir tebessim belirmişti. Abim, benim abim ben üşümiyim diye bana ceketimi getirmişti! BENİM ABİM!

Turgut abim "dikkat edin" dediğinde viran "sana mı sorcaz bücür" diyip kafasını öne çevirdi ve kıvırcık,kumral saçları uçuştu. Ay ben ne güzel velet doğurmuşum yiaa! Ben oğlumu mükemmel eğitmiştim hem, biri bana laf atınca ağzımı açmama gerek kalmıyordu.

***

Viranla yirmi simit ve onlarca renkli lastik balonla eve dönüyorduk. Benim balon fobim vardı, kimse bilmezdi zaten ama oğlumun gülüşü için...
Eve girdiğimizde kapıyı Tamer(abilerinin adlarını unuttum yanlışsa takılmayınGHKGJK) abim kapıyı açmıştı. Eğilip viranın ayakkabılarını çıkarıyordum ki aras mutfaktan koşarak gelip virana kocaman sarıldı ve "senin en sevdiğin dayın kim dayıcım?" Dediğinde "sadece bir dayım var ben kimi seçicem ki" dediğinde tamer abim şokla virana bakıyordu.

Ne bekliyorlardı ki, babasız büyümüş annesinin geçirdiği nöbetleri görmüş, evin kapısına dayanan siyah giyimli adamları ve annesinin o adamları öldürmesini görmüş bir çocuktan, babasız, Çocuk bir anneye sahip bir çocukdan ne bekliyorlardı ki...