Aşk büyüğü görmeden küçüğe "küçük" demezmiş.
Ben anladım sevgilim aşk eskimezmiş.
Hani bazıları diyor ya "Aşk yalan!"
Ben onlara baka baka aşkım boyumu geçmiş.

Her yeni güne uyandığımda bakıyorum ki daha da büyümüş aşkım.
Bir gün daha geçiyor aradan ve diyorum ki "Dün ne kadar küçükmüş aşkım."...

-lalavinia-/Gökyüzü Güvercin

Aras çok fazla takmayıp viranın ayakkabılarını çıkardı ve içeri girdi. Ben ayakkabılarımı çıkarırken Tamer abim bana dokunmamaya çalışarak elimdeki poşeti aldı. Soru sorarak gibi ona baktığımda "yorulmayasın diye aldım, rahatsız mı oldun" dedi endişeyle. Dudaklarımda tekrardan buruk bir gülümseme belirdi. Ben on beş yaşımdan beri viran a bakarken bile buruk bir şekilde gülümsüyordum. Aklıma hep o geliyordu; Varan, Varan MİRAN... Viranın öldürdüğüm babası.

Viran sarıya çalan kumral saçları, yüz hatları, gözünü saran kirpikleri, köşeli kaşları... babasının kopyasıydı, gözleri hariç.

Ayakkabılarımı çıkardım ve içeri girip ceketimi çıkardım. Tamer abim daha doğrusu abilerimin hepsi gözleri dolu dolu beni izliyorlardı. Beni bu durumdan kurtaran şeyse viranın "anne daayı ağlıyo" demesi oldu.