Seyyah oldum dolaştım şu alemi

Ah güzelim, senin gibi bir vefasız görmedim ben

Hayırsızı kitapsızı zalimi

Bal böceğim, senin gibi bir insafsız görmedim ben

Şu dağlarda çiçek oldum aşkından, sarardım soldum

Bakmadın bana bal böceğim

Yollarında toprak oldum, sen bastıkça ben kavruldum

Görmedin beni bal böceğim

-Barışmanço-/Bal Böceği

Tarkan abimi bulamadığım için Turgut abime Viran ın nerde olduğunu sordum. Viran ın olduğu odanın benim odam olduğunu söyledi.

Söylediği odaya gittiğimde ilk gözüme çarpan çift kişilik yatakta birbirlerine sarılmış bir dayı-yeğendi.

Arasın yanına gidip uyanması için kısık bir sesle seslendim. Bu sefer bağıramıyordum da çünkü yanında viran uyuyordu!

Aras hâlâ uyanmayınca odayı sürdüm ve yerde gördüğüm terliği elime alıp aras ı dürttüm. Gözlerini aralamayı bırak milim hareket etmedi paşamız.

Arasın uyanmayacağını anladığımda odadaki çalışma masasının sandalyesine oturup ağırlaşan göz kapaklarımın kapanmasına izin verdim.

***

Havalandığımı, belimde ve bacaklarımın altında bir el hissediyorum ama şûrumu kaybetmiş gibi olduğum için hiçbirşey anlamıyorum.

***

Yatakda şiddetli bir sarsıntı hissedince gözlerimi açtım. Açmaz olaydım. At kadar olan aras, turgut abim ve viran yatakta zıplıyorlardı. Evet, BENİM UYUDUĞUM YATAKTA!