Aşkı harcamanın seksen yolu

Ah, bu şehrin her köşesinde bir ayrılık var
Ağaçlara asılmış dilekler gibi aşklar

Ne gel, ne git, ne gerçek, ne mit
Ne var, ne yok, onda varsa bende yok
Bir yakınlaş, bir uzaklaş, kovala sonra da kaç
Gitgide aptallaş, ne saçma bir savaş

Aşkı harcamanın seksen yolu

Bir ölümüne sevenler
Durmadan denerler
İnatla kaybederler

-TNK-/Aşkı Harcamanın Seksen Yolu

***

Eve geldiğimizde aras viranı yatağa yatırırken bende kıyafetlerimi alım lavaboya giyinmeye gittim.

Viran eve girdiğimizde uyanmış, uyku sersemi haliyle anneğğ diye ağlamıştı.

Kıyafetlerimi giyip -viranla kaldığımız- odamıza girdim.

Girdiğimde yatakta yatan 'pijamaları giydirilmiş' bir viran ve onun saçlarını okşarken bilmem kaçıncı kere yanağını öpen bir aras görmek şaşırtıcıydı.

Bu dayı-yeğen görüntüsü -neredeyse- duygusuz beni bile duygulandırmış, gözlerimi doldurmuştu. O sırada odanın karanlığına şükür ettim.

Karanlık güzeldi, sadece saklanmak için...
(yine antin kuntin sözler yazayoremmm)

Arasın yanına gittiğimde beni farketmesine rağmen yataktan kalkmak yerine sadece doğrulmuştu.

"Kalk mayacak mısın" diye sordum. Başını olumsuz anlamda sallayıp, "biraz konuşalım mı" dedi. Ve ondan beklemediğim derecede cittiydi.

bunda sınır yok bir önceki bölümün sınırı dolunca atıcam