Bu gece bir gece olmak için fazla aydınlık; gündüz olmak içinse fazla karanlıktı, bu gece eigengrau gibiydi... Belirsiz ve sessiz...

-(ben yazdım :))-

İlk uyanan Aras oldu ve "A-asena ne işin var senin burda" Ayh ben dunun döverim!

"Aras bu ev benim biliyorsun dimi" dediğimde "haa" gibi bir onaylama mırıltısı verdi. Tek kelime: SALAK.

Sonrasında uyanan Tuğrul abi "A-asena ne işin var senin burda" dedi. Dejavu mü yaşıyorum la ben?

Aras "abi onun evindeyiz ya" deyince Tuğrul abi de "haa" tepkisini verdi. Ben artık bişi demiyorum.

Abilerin hepsiyle aynı konuşmayı yaşadık. EVET HEPSİYLE!

Ben koltukta oturmuş onlara hesap sorarken içeriden Viranın huysuz ve ağlamak üzere olan sesi geldi "anne, b-beni bırakıp gi-" demesine kalmadan abilerimi ve ikizimi orada bırakıp yatak odasına fırladım.

Viran gözleri dolmuş bir şekilde yataktan inerken beni gördü ve parlayan gözleriyle "annee" dedi e yine uzatarak. Aynı şekilde karşılık verdim "oğluuum".

Dış ses
Genç kız oğluna bunları söylerken kapı eşiğinden onu izleyen abilerini ve ikizini görmemişti.