Olabildiğince oradan uzaklaştım. Sonunda çıplak ayaklarım yeşilliğe dokundu. Ayağımın altında kuru ve ıslak çimenin sivri uçları batıyor oluşu engel olmadı. Yoluma devam ettim.

Dikenli meyveleri dikkat etmeyi çalışsam da, ayağıma batmaya yemin etmişler ki canımı yakmayı başardı. Şapkalı mı bulma umuduyla ilerledikçe ormanın sakinliği ve eşsiz sesiyle kaybolmuştum.

Kargaların gaklamaları, kurtların uzak ama yakından gelen sesleri biraz ürperme mi sebep olsa da güzel gelmişti.

Kuşların şarkı söyleyen cıvıltıları,yavaş yavaş ormanın yaşayan seslerini dinleyerek yürüdüm.

Biraz ödüm koptu gerçi kurttan değil, bana yaklaşan vahşi bir hayvandan. Kuşlar ve diğer hayvanlar onlardan korkmuş gibi kaçıyorlardı. Kuşlar farklı yöne uçtular.

Bana doğru gelen pati sesleri işittim. Kalbim güm güm korkudan atıyordu.

Kurtlar bile o vahşi hayvana yol açan uğultu sesleri çıkardılar, benim bulunduğum ortamda hiç iyiye alamet değildi.

Oradan olabildiğim kadar çok uzaklaştım. Bana yaklaşan hayvanın pati seslerini duyar oldum.

Koşarken nefes nefese kalmıştım ama durmadım. Durursam beni yakalar diye korkuyorum.

Her güzel şeyin bir sonu vardır. Önüme bakamadığım için bir kütüğe takılıp yere yapıştım. Ayağımı oynatmaya çalıştım kırılmış, çatlamış gibi ağrıyla kalakaldım.

Ses daha yakından geldiğinde bu kadar korkudan yaratığı ne olduğunu anladım. Kurtların geninden doğan en vahşi kurt türü olan alfa soyundan olan gölge kurtları; en vahşi yaratık sınıfından ve kendi sonumu hazırlama gereği duydum.

Ayağa kalkıp doğrulmayı çalıştıkça ayağıma giren kramp sayesinde yere düşecekken lanetin tekrar gözlerimi açmamı istemesini ve açtığım an kurtuluş olmayacağını bildiğim için onu duymamazlıktan geldim.

Yanımdan geçen rüzgarı saçlarımda hissettim. Sonra kurttan ses çıkmadı. Ya kaçtı ya da tanrıya kavuştu.

Ayaklarım ciddi anlamda yerden kesilince biri beni kucağına aldığını anlamıştım. Hissettiğim soğukluğu ve sertliği anladım. Zırhlı bir kurtarıcımın olduğu.

Şapkalım beni bulmuştu.

" Şapkalım, bu sen misin acaba?" Diye sordum ama havada kaldı. Emin olmak için.

Yol boyunca sessiz kaldık. Bizim dışımızda ormanın vahşi seslerini dinleyerek yürüdü.

Sesini duymasam da o olduğunu biliyordum.

Kalbim onu tanımış hissetmişti. Kalbim, tamircisini tanırdı ve tanımıştı.

                   💜

Beni bir kütüğe oturttu.

" Konuşmadığım için kusura bakmayın leydim." Dedi ve kalbimin yanıldığı bir zaman yoktu.

Şapkalıma sarıldım. Çok korktum o kurttan beni yemesin den, demir omzunda ağlamam kısa sürmüştü. Ona kavuştuğum için.

Bana aç olup olmadığımı sormuştu. Çok açtım. Onca yolu aç karnında geldim. Elime hazırladığı hayvan etinden bir parçasını vermişti.

Ağzıma götürdüğümde ilk defa bu deneyimi yaşadım. Lezizdi.

Bana gülümsediğini içimde hissettim bende ona gülümsedim.

" Bundan sonra hep beraberiz değil mi şapkalım?"

" Öyle umuyorum. Sen ve ben aşkımızı en tatlı şekilde."

Bizim aşkımızı tasvir edişi çok güzeldi. ' En tatlı şekilde' hep aklımda kalacaktı. Karnımı doyurduktan sonra bir ateş yakma isteği geldi.

Ellerimi kaldırıp içimde yayılan alevi avuç içlerime yönelttim. Avuçumda yanan alevi ortaya çıkarıp yanan ateşin üstünde tuttum, biraz sıcak bir ortam yapmıştım.

Şu an birbirimize baktığımızı ve benim ateşimle ısındığımızı hissettim. Bu güzel bir andı.

Aklım Nyla da eşyalarımı almış mıdır diye sormak isterim.

Beni anlamış ki sorumu yanıt vermişti " Merak etme kardeşim ona bir kapı açtı ve eşyalarını sapasağlam mağaramıza getirdi."

Kardeşini iyice merak ettim. Bundan sonra ilk durağımız mağara ve kardeşini tanıştırmak olacağı için gidince öğrenecektim.

Dileğim çok açıktı. Hiç ayrılmayalım dileği dilemiştim. Biraz huzur ve lanetten kurtulmanın bir yolunu bulmak.

Bana nasıl bir son yaptığımı sormuştu. İstediklerini nasıl verdiğimi hayal etmek istemişti.

" Rahip bize o yeminli sorular sorarken sıra bana gelmişti aklıma iki seçenek gelmişti ya kabul edip gözlerimi o açacaktı ya da kabul etmeyip güzel bir lafla ben açacaktım."

Beni dinliyordu. Hatta " Sen hangisini tercih ettin ben olsam el sürmesini istemem leydime," beni bu kadar sevdiğini ve değer verdiğini bilmiyordum deyip ironi yapmak yerine biliyordum. Mektuplarda o duyguyu almıştım.

" Bende ilk seçeneğimi eledim. Bende istemem o yüzden sakince gözlerimi açıp göz kapaklarımı araladığımda şu cümleyi kullandım ' Açma mı istediniz bende açtım. Hepinizin canı cehenneme!' dedim benim havalı sözümle tepede kızıl güneşin gücüyle katlanan delilik seviyem herkesin gözlerinde deli damgası yedim. Canavar özgürlüğünü kısa ancık olsa tattı tüm kilisi de düğünü katılan vatandaşları parçalarını ayırdı. Tabii bende deli gibi yanan alevimi kralın tiksindirici yüzüne yaktım. Bana öyle bir yalvardı ki duymadım bile. "

" Benim olmamı o yüzden istemedin. Bana zarar vermek istemedin"

Başımı evet olarak sağladım. Ve aşırı yorgundum uyumam için arkasını dönmüştü. Onunla birlikte göremediğim ama hayal

ettiğim yıldızlı gökyüzüne seyrederek gözlerimi yumdum.