Babam beni bırakıyordu okula camdan umutsuzca hayatım gözlerimim üzerinden geçtiğini gördüm resmen. Fren yapıp durduğunda annem benle gelsin isterdim onun işi çıktığı için yurt dışında beni ve babamı yalnız bıraktı.

Babamla kalmak hiç hoşuma gitmiyor ki! Yani babamı seviyorum biz bir aileyiz ama beni babamla yalnız başıma bırakmasımı geliyor diye içimden geçirirken bir dürtmeyle kendimi geldim babam beni dürterek " İz hadi kızım işim var sende okula geç kalıyorsun." dedi kendime geldim baba lütfen bu okulda nereden çıktı ya demeye söylenmeye başladım. Bana öyle bakma dedim zavallı bakışı attı bana " İzim senin için iyi olacak bu üniversite zaten sen bir yazar babanın kızısın sen bu okulda hayatınla yazarsın olmaz mı?" dedi bana of baba tamam deyip cebimdeki telefonu kontrol edip çantamı alıp arabadan inip bir elimde defterim kolumda ise çantam vardı derin bir nefes alarak okula girdim.

Sıra falan olan yok diye ben bu okulda hayalimi nasıl yazacaksam bilmiyorum. Tam okulun önünde içeriye girdiğim sırada arkamdan biri hey! Sen diye bağırdı ben mi diye arkama dönerken onu gördüm tam erkek karekterimi, kendimi toparlayıp sert kıza bölündüm içimdeki imzam bana hak verdi aferim kızım sert tavır yap ona.

" bana seslendi isen susmasını bileceksin" dedim karekterime önümde dikilerek " beni nasıl susturacaksın bakalım ince" inceyim kabul ama oda salak ve de kaslı aman tanrım biri beni cimciklesin diye hayaller aleminden çıkarın beni yoksa ben burada kalp krizinden ölücem... İmzam bana kendine gel iz artık diye uyarı ediyordu bana.

Aman allahım son anda kendimi gelmem iyi oldu yoksa fena olurdum.

Hemen gözlerimi ondan çekip ama ona baktığımda yeşil gözleri beni kendini çekiyor o gözlere aşık oldum derken kolumu tuttuğu anda beni kendini getirdi ve bana " beni süzmeye bırak artık" deyip beni yerle buluşturduğu için minnatardım ona ama popom fazlasıyla ondan nefret ediyor artık.

Bu karekteri neyi kullanacaksam ama o gözleri ve kaslı derken ne diyorum diye imzam konuştu benle " İz kızım sen iyice abaya yaktın resmen" diye bana direkti.

İmzama karşı çıktım ona aşık değilim sadece onun gözleri beni kendimden alıp götürdü, hakikaten ben ne saçmalamaya başladım kendini gel iz ona imzanı isteyerek verme o istesin senden öyle imzanı ver yada verme sürünsün kaş yığını deyip arkadan dil çıkartım ona ki bana arkasını dönük halde " seni gördüm bücür" bana biraz önce bücür mü dedi o kaş yağını gösterecem ama nasıl? Bir şeyler bulmam gerek diyerek birde bu okulun sitesi vardı değil mi? Telefonumu ekranı açıp internete girdim bilkent Üniversitesi ankara'da kalıyoruz babamla.

Ha adı duman mış bu okulun kaba dayısı sana gösterecem kaba dayı olmayı şimdi beni ittiğine pişman olacaksın duman bey resminden tanıdım.

🖋️🖋️🖋️

Sosyal media yerine kitapa tutulurum, o yüzden buraya geldim belki kahraman bulabilirim değil mi?

Twitterım ve faceden başka bir uygulama yok birde wattpedden başka beni benden alan o kitap gözlerimi açtı adı neydi yabancı ondan esinlenilerek kitap yazma kararı aldım.

Ama şu duman beye haddini bildirmem gerek! Telefonumdan bir tweet denilen şeye paylaştım. Yazdım ki ne yazdım ben ha! Hatırladım " duman bey benim izimi almak için sürüneceksin" diye yazdım bu ilk aşamaydı. Sıradaki aşama bildirimlerle haber atmak, telefonumu cebime koyup okulun içine girdim herkes tweetim hakkında konuşuyorlardı..

İmzam tweet atmış valla o kim ise bizim okulda diyen kızlar vardı bazıları ise onun yazdıklarına hayranım diyen erkekler bana hayranlar ha birde dumanın sesi ne Dumanın sesi mi " kim bu imza" herkes ona bakarak imzayı tanımıyor diye dedikodu planda bu yoktu ama iyi olmuş diye bakındım ve bende ona döndüm " imzayı tanımıyor bu ya imza kim mi? İmza bütün dertlerin en iyi kurtuluştur onun imzası herşeyi çözer belki senide çözer kapa dayı" dedim ve herkes bana haklı bakışı atınca o yeşil gözler alev aldı ve önüme döndüm, arkamda bir el beni arkaya döndürdü ve " yoksa sen imza mısın " yuh be o kadar kolay değil dumancık beni bulman sürünmeden olmaz" hayır benim ismim iz imza değil anla ben olamam daha yeni geldim " deyip omzumdaki kolundan kurtardım kendimi ve sınıfa gittim.

Boş bir sıraya bulmak için bakındım ve bir boş sıra vardı onun yanı ama olmaz kendimi kaptırmak yok asla..

O bana kaptıracak çok yakında diye bir kızın yanına gittim izin aldım o da kabul etti ve yanına geçtim kulağıma imzayı tanıyormusun diye sordu ona " evet ama bağırmak ve çığlık atıp şaşırmak yok yükses sesle ne diye bağırma tamam mı" dedim ve kafasını sağladı tam diyecekken bir kokuyla giren Dumanın kokusu geldi hayır ya kendimi açıklamak yok diye " imza bir arkadaşım" diye verdim imzam bana aferin bakışı atıp tebrik etti.

İlk ders edebiyattı ben bu dersi hastayım diyerek hoca gelince ayağa kalktık ve beni gelmemi söyledi ve hocanın yanına gelip " evet çocuklar bu iz yeni öğrenci ona kim yardım edecek" diye sorduğunda biri kaldırdı adını bilmiyorum ondan sonra dumanda kaldırdı elini yuh be demek hala şüpheyiz allahım dedim bir taşla iki kuş denilen şey bu olmalı artık. Bir okul iki kahraman benim tarzım çok süper bir haber hemen diğer hesabımdan açıp paylaşmak için yapıp yazdım ve işte oldu bu iş..