Lütfen koyduğum şarkıyı dinleyin izlenmesi atması için

Her ne olursa olsun Jisung Minho'yu çok seviyordu. Aralarına ne girerse girsin sevmeyi hiç bırakmayacaktı. Çünkü Jisung da en az Minho kadar seviyordu, Minho'yu.

Gözleri doldu, kendi canı acımışçasına yüzünü buruşturdu.

"Çok acıyor mu?" dedi yarasını incelerken, Minho'nun.

Minho hızlıca başını salladı, göğsünü tuttu. "Burası kadar değil," Minho'nun sözlerini duyan Jisungun gözlerinde ki yaşlar aktı.

Sanki dili tutulmuştu, Jisung'un. Ne diyeceğini bilemiyordu. Kalbi kırılmıştı gence karşı, belkide güveniydi kırılan.

Kolay kolay eskisi gibi olamayacaklardı belki de ama hala birbirine karşı sevgilerinden şüphe yoktu ikisininde.

​​​​​​Bi Kerem ile Aslı, Ferhat ile Şirin , Leyla ya da Mecnun değillerdi belki aşklarına gölge düşebilirdi.

Ayrılabilirdi, ayrı düşebilirlerdi birbirlerini sevmeyi bırakmayacaklardı. İkiside biliyordu bunu.

Jisung Minho için endişelenmişti, hemde çok. Ne yapacağını bilemedi, kaklına gelen fikirle aniden koşmaya başladı.

Yakınlardaki eczaneye koşuyordu, ne alacağını da bilmiyordu ama yinede iyi olması için ne gerekiyorsa yapmaya hazırdı.

Jisung eczaneye girdi ve -gördüğü kadarıyla- neler olduğunu anlattı. Eczacı birşeyler verdi jisung hiç vakit kaybetmeyip koşarak geldiği yere geri döndü.

Minhonun yanına çömdü ikiside tek kelime etmiyordu. Ne konuşabilirlerdi ki.

Jisung arada beceriksizce gözünü koluyla siliyor, en azından gözünde oluşan bulanıklığı gidermeye çalışıyordu.

Minho, jisung yarasına dokundukça ses çıkarmamak için kendini sıkıyordu. Jisung'un, kendi canının acıdığını düşünmesini istemezdi.

Biliyordu jisung üzülürdü ağlasada rahatlayamazdı o. Zamanın düzeltmesi gerekirdi, bişeyleri düzeltmesi için zamana bırakırdı jisung.

_______

Tutacağını düşünmediğim için yedek bölüm yazmamıştım. Dersler çok sıkıştırdığı için yazmadım. Çarşamba günü paylaştım sanmıştı. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Eleştirilere açığım.

Öpüldünüz