"Benim ismim Kharoon Vanth" dedi güçlü bir şekilde.

"Kharoon sadece bu ismini kullansam olur mu?" Dedim.

"Evet olur Roesia"

"İsmini sevdim" deyip gülümsedim.

"Böyle yapma lütfen" deyip mimiklerini oynattı.

"Ne yapmayayım anlamadım?" Dedim.

"Gülümsemen canlanan kalbimi hızlandırıyor" dedi.

Bu söylediğiyle şaşırmıştım. Ama konuyu değiştirmek istiyordum. Yoksa bu gidişle yarın Kharoon'a gelin gidecektim.

Bir dakika şuanda o gülümsüyor mu yoksa onun kemiksi mimiklerini yanlış mı algılıyorum.

Her neyse konuyu değiştirmeliyim.

"Bir şey söyleyeceğim sen yüzyıllardır varsın hatta dünyanın oluşumundan beri ben ise 21 yaşındayım sana sadece Kharoon demem uygun olur mu benden büyüksün ya hani hatta fazla büyük" deyip gözlerimi açtım şaşırarak.

"Roesia bana sadece Kharoon diyebilirsin. Senin saygı ifadelerini kullanmana gerek yok" dedi hafif tınılı bir sesle.

"Peki o zaman Kharoon" deyip gülümsedim.

Bana bakarken kaslı göğsünün hızla inip kalktığını gördüm. Hiçbir şey söylemiyordu.

Beni gerçekten seviyor muydu? Yoksa yaşamın efendisi olabilmek için mi getirmişti beni buraya.

Bu soruların cevabını kesinlikle net bir şekilde öğrenemeyecektim.

Sandalda usulca ilerlerken kıyıya doğru yanaştık.

"Buradan içeriye doğru girdiğimizde şehri ve benim halkımı göreceksin bir çarşıdan geçeceğiz. Sonrasında benim dünyaya gitmem gerekecek. Sana Alice eşlik edecek" dedi.

Ben de olumlu anlamda başımı salladım.

Ardından birlikte ilerlemeye başladık.

Kharoon'u gören herkes onun önünde hızla eğilip selam verdiler. Ardından sattıkları ürünleri onun alması için adeta ona sundular.

Her tezgahta muhakkak bir kurukafa simgesi bulunuyordu.

Ama çeşit çeşit nesnelerin satıldığını gördüm.

Bir adam elinde değişik renkli sıvıları gösterdi.

"Efendim lütfen iksirlerime bakın hepsi birbirinden değerli" diye atıldı öne ama Kharoon hiç ilgi göstermeden yürümeye devam ediyordu.

Ben ise merak ettiğim için adamın elinden alıp incelemeye başladım.

"Ah leydim iksirlerim ilginizi mi çekti lütfen bakın burada daha fazla var. Buyurun lütfen buyurun" deyip beni tezgahına davet etti ben de ilerleyip baktım.

"Bunlar ne işe yarıyor?" Dedim merakla.

"Leydim örneğin bu mavi iksir 2 saat boyunca uçmanızı sağlar. Buradaki beyaz iksirler görünmez olmanızı sağlar" dedi heyecanla adam.

Ama asıl heyecanlanan bendim.

"Nee sen ciddi misin? Peki ya şu şu siyah olan ben onu sevdim" dedim gülümseyip el çırparak.

Adam bu hareketimden keyif almıştı. Ama köşedeki siyah iksiri gösterince yüzü soldu ve korkuyla Kharoon'a baktı.

"Aa şey Leydim siz onu nereden gördünüz o burada olmamalıydı" deyip cebine koymaya çalıştı.

"Hayır hayır ben o iksiri sevdim lütfen bana verin onu" deyip ellerimi birleştirdim dilek diler gibi.

Ben beklerken yanıma Kharoon geldi.

"Ben bu iksirleri yasaklatmamış mıydım Arthur!?" Dedi şiddetli bir sesle.

Ölümün şiddetli sesiyle birlikte çarşıdaki hareketlilik bir anda ölüm sessizliğine büründü.

Adam buz gibi terler akıtıyordu.

"E-efendim ben unutmuş olmalıyım orada lütfen bağışlayın" deyip hızla yere kapaklanıp secde etmeye başladı.

Neler olduğunu anlamıyordum ne vardı o siyah iksirde de bu kadar kızmıştı Kharoon.

Sonra benim sesimi duymuş gibi ölüm bana dönüp konuştu.

"O şişedeki siyah sıvı kişinin hızlı ve acısız bir şekilde ölmesini sağlar sen bunu istiyor musun Roesia" dedi bana sertçe.

Kalbim çıkacak gibi atıyordu. Burada da gidip ölümü bulmuştum yine.

Ben de biraz ortamı yumuşatmak ve adamın ceza almasını önlemek amacıyla konuştum.

"Ölümü ne kadar seviyorsam artık her yerde kendime çekiyorum onu" deyip gülümsedim.

.

.

.

.

.

Eveett bölümün sonuna geldik☺️

Nasıldı beğendiniz mii???

Kharoon sizde nasıl bir izlenim bırakıyor☠️

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayalım😽