22.Bölüm: Acı

Kharoon Vanth (Ölüm) Gözünden

Hazırlıkları tamamlayıp hizmetçi Emma'ya haber vermiştim. Bugün hava aydınlık ve güzeldi Roesia bana bir şey söyleyecekti. Daha çok bir karardan bahsetmişti belki benimle evlenme kararı almıştı.

İçim içime sığmıyordu. Beni bu halimle gerçekten beğenmiş miydi. Evet Kemikler Şehrindeki çoğu kadın bana hayranlık duyuyordu. Ama insanlar farklıydı. Bilemiyorum ama o isterse eğer onu bu evrenin en mutlu kadını yaparım.

Onun için İskelet denizinin her yerini çiçeklerle donattım. Umarım sever hepsinin eşsiz kokuları var. Çünkü her birini farklı diyarlardan getirmiştim.

Hizmetçiden haber beklerken oturup hazırladığım masaya baktım son kez gülümseyerek.

Ama o anda gökyüzünden yüzüme bir damla ıslaklık geldi ve Roesia'nın ismimi zikrettiğini hissettim.

Elimle hafifçe o ıslaklığa dokundum ve hızla başımı kaldırdım. Gökyüzü hala güneşliydi yağmur yağmıyordu.

"Efendim, Leydimiz hiçbir yerde yok odasında da yoktu onu bulamıyorum. Herkese söyledim ama o yok"

"Ne ne diyorsun sen Emma nasıl yok" bir dakika yoksa bu şey bir,

Şimdi anlıyorum...

Yüzümdeki bir gözyaşıydı hem de Roesiama aitti onun kokusu, izi vardı.

"Hayır hayır hayıırr bunu bana yapmış olamazsın"

Sertçe önümdeki masayı tekmeleyip suyun içine attım.

"TANRILAR LANET OLSUN!! ONU SİZİN ELİNİZDEN ALACAĞIM. KAHRETSİN KAHRETSİN KAHRETSİİNNN"

Öfke dolu çığlığım her yere yayılmıştı.

"E-efendim yapmayın şehir yıkılacak"

Öfkem güçlü bir şekilde sesime yansımıştı ve tüm şehirde deprem etkisi yaratıyordu.

Ama neden neden nedenn...

Hiçbir Tanrı, Tanrıça o istemeden onu benim şehrimden çıkaramazdı.

Yani o gitmeyi mi seçmişti. Beni kandırmış mıydı yani. Benim duygularımı mı kullanmıştı?

Bu düşünce kalbimde acı bir yumru oluşturmuştu. Dayanamadım dizlerimin üzerine çöktüm.

Ona söyleyecektim. Beni canlandırdığını dudağımdaki şeffaf dokuyu vücudumun 4/3 ünün etlendiğini deriyle kaplanıp bir insan suretine benzemeye başladığımı ve bunun onun sayesinde olduğunu söyleyecektim.

Bu sabah uyandığımda bacaklarım kollarım da tamamlanmıştı.

Onun için her şeyi yapmaya hazırken beni terk mi etti yani. Yüzümü sevip gece boyu bana sımsıkı sarılmıştı bana gitme demişti.

Ama şimdi kendisi gitti...

Bu acı da neyin nesi kalbim acıyor çok acıyor. Elimle kalbimi sımsıkı tutuyordum ama çok şiddetli bir ağrı vardı.

"Efendim iyi misiniz? Kalkın lütfen" kolumu sertçe tutup kaldırmaya çalışan kişi yardımcım Noah'tı.

Ona baktığımda hızla kendini geri çekti.

"E-efendim si-siz yüzünüz" deyip eliyle işaret etti.

Yüzüme dokunduğumda o kemiksi sert kaslı doku yerine canlı kanlı etten bir doku kaplanıyordu hızla.

"Bırak yüzümü! Kalbim kalbim acıyor Noah" diyebildim güçlükle.

Göz yerlerimden ıslaklık akıyordu. Göz yuvalarımda bir şeyler oluşuyordu. Ne bu elime gelen ıslaklık, bu bir gözyaşı mı?

Benim gözlerim karanlık olsada çok geniş bir görüş alanına sahiptim. Gözlerimle itaat ettirip büyü yapabiliyordum. Ama ilk kez bu sonsuz karanlıktan damla damla yaşlar akıyordu.

Noah "Efendim lütfen yaslanın bana dinlenmeye ihtiyacınız var" deyip kolumun altına girdi ve beni kaldırmaya çalıştı.

Ama onu ittirip ayağa kalktım.

Gözümden yaşlar akmaya devam ediyordu. Vücudum acı içinde kıvranıyordu.

"Hayırr hayır Noah hayır onu bulmadan bana dinlenmek yasaktır. Tanrılar küstahtır. Onu elimden aldılar onu gidip geri alacağım"

"Efendim yapmayın Tanrılar Şehrine girişiniz yasaktır. Sizi Roesia'nın kendisi çağırmadığı müddetçe giremezsiniz. Ki hepimiz de şunu biliyoruz ki Tanrıların duvarını hiçbir güç aşamaz."

Noah mantıklı konuşuyordu. Ama ben aklımı çoktan rafa kaldırmıştım. Benim olanı kimse benden alamaz.

Kendisi gerçekten bunu istemiş miydi? Tehdit mi edilmişti? En azından bunu öğrenmeliydim.

"Noah araştırma birimini topla. Kargalar için iksirler hazırlansın. Tanrılar Şehrine gidiyoruz"

.

.

Eveet bölüm sonuna geldikkk⭐️

Fena şeyler oluyor 🥲

Sizce Kharoon girebilecek mi Tanrılar Şehrine?☠️

Oylamayı ve bolca yorum yapmayı unutmayalım öpüldünüz ♥️