Roesia'nın Gözünden

"Gözlerini açabilirsin Roesia, an itibariyle Tanrılar Şehrine gelmiş bulunmaktayız"

Gözümü açtığımda aydınlık genellikle beyaz ve altın renginin hakim olduğu hayal gibi bir yere gelmiştim resmen.

Şuan Atropos beni bir sarayın önüne getirmişti.

"Saraya gireceğiz Roesia beni takip et seni tanıştıracağım kişiler olacak"

"Tamam Atropos"

O hızla önümde yürümeye devam ediyordu. Şuan benim boyutumda görünüyordu. Ama Kemikler Şehrindeyken neden o kadar kocaman gözüküyordu ki.

"Atropos Kemikler Şehrinde sen daha büyük görünüyordun şuan neden ortalama insan görünümündesin?"

"Bizim orijinal boyutumuz Kemikler Şehrindeki gördüğün gibi büyüktür. Fakat o boyutu kendi şehrimizde kullanmayız. Bu şekilde güç depolamak çok daha kolay oluyor" deyip sarayın içine doğru girdi.

Ara holde bir sürü kişi vardı ve herkesin bakışları bir anda benim üzerime kaydı ve bana bakarak konuşmaya başladılar.

"Aaa o Ölümün efendisinin şehrine getirdiği insan değil mi?"

"Evet evet o. Onun Tanrılar Şehrinde ne işi var? Tüm yasakları, günahları Tanrıların Tanrısının ilahi varlığına işlettirip yüzsüzce bir de buraya mı geliyor?"

Bunu duymamla bir anda durdum. Bu bir kadındı.

"Sen ne dedin? Ben Ölümün Efendisine ne gibi bir günah işlettirmiş olabilirim ki?" Deyip ona baktım kızgınca.

"Hahaha şuna bakın aşağılık bir insan bir Tanrıçaya cevap veriyor. Haddini bil!"

"Sana bir soru sordum?!" Diye tekrarladım kendimi.

"Ölümün Efendisi gibi güçlü bir yaratık nasıl sana karşı koyamadı onu da anlamıyorum. Sorunun cevabı şu tatlım. Ölüm hiçbir insana kendini gösteremez, kendi halkını çok ağır bir cezası olmadan katledemez ama o sen intihar etme diye kendi halkından görevli birisini öldürdü. Ayrıca insan ilişkilerine karışamaz senin gereksiz hayatın yüzünden intikam aldığı o 28 kişinin kaderleriyle oynadı. Onun hayatını mahvettin seni zavallı senin yüzünden o-"

"Yeter artık kes sesini Lucy! Roesia buraya bunun için gelmedi" deyip Atropos adının Lucy olduğunu öğrendiğim kişiyi azarladı.

"Benim yüzümden ne?!" Ona ne olacaktı deli gibi merak ediyordum.

Ama Atropos kolumdan sertçe tutup beni sarayın içinde başka bir koridora çekti.

"Bırak beni Atropos! Neler oluyor açıkla bana hemen"

Kalbim deli gibi çarpıyordu. O benim için her şeyi yapmıştı ben ise onu bırakmış buraya gelmiştim.

"Bak güzelim o Ölümün Efendisi o hiçbir zaman ölemez. Çünkü o ölümün ta kendisidir. Burada gördüğün tüm Tanrı ve Tanrıçalar ölür ama o yinede ölmez. O yüzden endişelenme onun için tamam mı?"

Bana baktı ve soluklanıp devam etti cümlelerine.

"Ayrıca sen onun yanında olduğun müddetçe yasakları çiğnemeye devam edecek bu da evrendeki dengeyi bozacak. Tanrıların Tanrısının gazabı ile birlikte tüm o gördüğün ahenkli Kemikler Şehri yıkılır. O da tek başına geri ruhsuz bir canavara dönüşür. Sen bunu istiyor musun?"

"Hayır ben kesinlikle bunu istemiyorum" dedim. Atropos'un söylediklerini iyice sindirmeye çalıştım. Belki de o haklıydı...

"O zaman kimseyi dinleme ve sadece benimle gel"

Başımı sallayıp onunla ilerledim.

"Üstünü değiştireceğim korkma büyüyle hızla değişim yapmalıyım. Burada göreceğin kişiler Tanrılar şehrinin önemli şahsiyetleridir"

Açıklamasını yaptıktan sonra eliyle bir şeyler yaptı ve üzerimdeki siyah kıyafetler, beyaz ince tüllü, taşlı hoş dekolteli bir elbiseyle yer değiştirdi. Gerçekten çok iddialı güzel bir elbiseydi bu.

"İşte şimdi bir Tanrıça gibi görünüyorsun" deyip göz kırptı bana.

Ardından ikimiz birlikte büyük kapının açılmasıyla yavaşça adımlarımızı içeri doğru attık.

Atropos ile tam kapının önünde durduk. Salonun ortasında kocaman bir masa vardı ve herkes yemek yiyordu.

Biz girince bir anda yoğun çatal kaşık sesi kesildi.

Herkesin başı bize döndü.

Birkaç kişinin boğazına yemek kaçmış gibi öksürmeye başladı.

"Evet Tanrılar Şehrinin önemli şahsiyetleri karşınızda Ölümün Efendisinin şehrine getirdiği insan kız Roesia"

.

.

.

Eveet bölümün sonuna gelmiş bulunuyorzz ⭐️

Nasıldıı neler hissediyorsunuz?

Sizce Kharoon'a ne olacak? Roesia'yı alabilecek miii?

Bakalımm olaylar olaylar 😻